பரிவு கொண்டனை என் - நின் உள்ளத்துக் துன்புற்றது என்ன?  நின் பெருமை நன்றே  - நின்னுடைய பெருமை நன்று‘ என்றாள் - என்று கூறினாள்; (எ-று.)

      குணவதி,  அரசியின்  கருத்தை  அறிந்தாளாயினும், அதனை  மாற்றக் கருதி,   தான் அறியாதாள்போல்  பிறிது கூறினா ளென்க.

      ‘அறிந்தனளல்லள்‘ என்பதை உரு சொல்லாகக் கொள்ளலும் ஆம்.  மற்று, அசை,  நனவு - விழிப்பு,  ஜாக்ரதை.            (26)

அரசி மீண்டும் தன் கருத்தை வெளிப்படையாகக்
கூற, தோழி அஞ்சுதல்.

      (இ-ள்.) (அமிர்தமதி தோழியை நோக்கி) ‘என்மனத்து இவரும் - என் மனத்தில் படர்கின்ற,  என்  நோய் - எனது காமநோயை, இவண் - இவ்விடத்தில்,  அறிந்திலைகொல் என்று -(நீ) தெரிந்துகொள்ளவில்லைபோலும்‘  என்று சொல்லி,  அவட்கு - அத் தோழிக்கு,  தன்  மனத்தினை- தன்  உள்ளக்கருத்தினை,  உரைத்திடுதலோடும் - வெளிப்படையாகக் கூறியவுடனே,  (அவள்), செவி புதைத்து - (தன்)  இருகாதுகளையும் பொத்திக்கொண்டு,  ‘சில் மலர் குழலி - சிலவாகிய மலரை யணிந்த  கூந்தலையுடைய  அரசியே,  நின் மனத்து - உன் மனத்தில்,  இலாத - பொருந்தி யில்லாத, சொல்லை -இழிசொல்லை,  நீ புனைந்து  அருளிற்று - நீயே  கற்பனையாகச் சொல்லியது,  என் கொல் - என்ன காரணம்?  என்று இனிது  சொன்னாள் - என்று  இனிதாகச்சொன்னாள்; (எ-று.)