எண்ணற்ற வெந்துயர் அடைதலால் உண்டாகும் பழி, உலகோர் கூறும்  நிந்தைமொழியாம்.  ‘உலகம் பழித்தது’ என்றார் (குறள். 280) தேவரும். ‘புகழ்மொழி புணையாக‘ என்பது ‘இவ்வுரை யெனுற் தோணி‘ (மேரு. 727.) என்றதனோடு ஒப்பிடற்பாலது.  மாதவம் - திகம்பரதவம்.  தவக்கடல் ஆடுதலாவது, எப்பொழுதும் தவஞ்செய்து இன்புறுதல். ‘அவர் நற்குணக் கடலாடுதல‘என்று கவிச்சக்கரவர்த்தி கூறியிருப்பது ஈண்டு அறியத்தகும்.  மை - குற்றம்: முக்குற்றம்.  அவை: ஆசை கோபம் மயக்கம்.  ‘இனியென்றான்‘ என்றும் பாடம்.                           (94)

(இ-ள்.) மின் செய் தாரவன் - ஒளி செய்யும் மாலையுடையனாகிய மாரிதத்தன், இன்சொல் மாதரும் - இனிய சொல்லையுடைய மகளிரையும்,  இளம் கிளைச் சுற்றமும் - இளைஞராகிய சுற்றத்தையும், எரித்திரள் என அஞ்சி

தீயின் திரள் என்று கருதி அஞ்சி, அரசுஇயல் வெறுத்தனன் - அரசியலில் வெறுப்புற்று , புதல்வருள் புட்பதந்தற்கு இது பொறை என்று - தன் புதல்வர்களுள் புட்பதந்தன் என்பவனுக்கு இவ்விராஜ்ஜிய பாரம் உரித்தாகும் என்று, பொன் செய் மாமுடி விடுத்து - பொன்னால் செய்த முடியைச் சூட்டி, அவருடன்  - அபயருசி அபயமதி என்பவருடன்.  முன்சொல் மாமலர் பொழிலினுள் போகி-முன் (யசோ, 24ல்) கூறிய   பூஞ்சோலையில்  சென்று, முனிவரன் தொழுது - சுதத்த முனிவரை வணங்கி (தீக்ஷை பெற்று), நன் முனி யானான் - சிறந்த (ஜிந) முனியானான்.

மாரிதத்தன், துறவு பூண்டானென்க.