பது பாடமாயின், எண்ணிய மூன்றனையுந் தொகுத்தவாறே பிறிதில்லை.

கேட்போர் என்பது, இன்னார்க்குச் சொல்லுகின்றது இதுவெனத் தெரித்தல்.

களமென்பது முல்லை குறிஞ்சி முதலாயினவும் இரவுக் குறி பகற்குறி முதலாயினவும் உணரச்செய்தல், மற்றுத் தன்மை முன்னிலை படர்க்கையுமாம்.

¹காலவகையென்பது, சிறுபொழுது பெரும்பொழுதென்னுங் காலப்பகுதி முதலாயின.

பயனென்பது, ²சொல்லிய பொருளாற் பிறிதொன்று பயப்பச்செய்தல்.

மெய்ப்பாடென்பது சொற் கேட்டோர்க்குப் பொருள் ³கண் கூடாதல்.

எச்சவகையென்பது, சொல்லப்படாத மொழிகளைக் குறித்துக்கொள்ளச் செய்தல்; அது ⁴கூற்றினுங் குறிப்பினும் வருதலின் ‘வகை’ என்றான்.

⁵முன்னமென்பது, உயர்ந்தோரும் இழிந்தோரும் ஒத்தோரும் தத்தம் வகையான் ஒப்பச் சொல்லுதற்குக் கருத்துப்படச் செய்தல்.

பொருளென்பது, புலவன் தான் ⁶தோற்றிக்கொண்டு செய்யப்படுவதோர் பொருண்மை.

துறைவகையென்பது, முதலும் கருவும் முறைபிறழ வந்தாலும் இஃது இதன்பாற்படுமென்று ஒரு துறைப்படுத்தற்கு

1. காலமென்பது முக்காலத்தும் திணை நிகழ்ச்சிக்கண்ணே பொருள் உணர்ச்சி நிகழக் கூறல் என்பர் நச்சினார்க்கினியர்.

2. சொல்லிய பொருளாற் பிறிதொன்று பயப்பச் செய்தல்--பாட்டிற் சொல்லப்பட்ட பொருளானே பிறிதொரு பொருள் தோன்றச் செய்தல்.

3. கண்கூடு--பிரத்தியக்ஷம். நேரே கண்டதுபோறல்.

4. எச்சவகையை 518-ம் சூத்திர உரை நோக்கியுணர்க.

5. முன்னம் என்பது கூறுவோரையும் கூறக்கேட்டோரையும் குறிப்பான் எல்லாருங் கருதும்படி செய்தல் என்பர் நச்சினார்க்கினியர்.

6. தோற்றி--உண்டாக்கி.