எ - து: அங்ஙனங் கூறி, மீண்டும் அவ்வூரிலுள்ளாரை நோக்கி, ஊரிலுள்ளீர்! இக்கடும்பகல் எமக்கு எங்கண் (5) ணுறக்கத்தைக் கைக்கொண்டு எம்மை நினையாத காதலையுடையவன் என்னிடத்துச் செய்த குணங்கள் தருகையினாலே வந்த என்னுடைய இடையறாத நோயான் வருங் குளிரை ³வேது கொள்வது போலே இராநின்றது: இது நுமக்கு என்போலே இருக்கின்றது ⁴கூறுமினென்றாள்; அங்ஙனங் கூறி, இங்ஙனம் வேதுகொண்டு என்னைக் காக்குங் ⁵கடும்பகல் ஞாயிறே! நீ எல்லாக் கதிர்களையும் பரப்பி இப்பகற் பொழுதோடே போகாது நிற்றலை விரும்பாநின்றேன்; அதற்குக் காரணம் என்னெனில், நீ போகிற் புற்கென்ற மயக்கத்தைத் தரும் மாலைக்காலம் இன்று வந்து என்னைக்கொல்லாமற்போத லரிது; அதனோடே யான் உயிர் போகாநிற்குந் தன்மையையுடையேனல்லேன்; ஆதலாற் ⁶காணென்றாள்; என்று பின்னும் ஞாயிறே! நீ எங்காதலரை விரையக் கொண்டு கடன்மேலே வந்து நாட்காலையிலே இவ்வுலகிலே போதுவாயாயின், யான், என்னோயின் நடுக்கத்தோடே மாலையாகிய பகையையும் பொறுத்து, நின்னிடத்து அவன் இனியன்; அவனை நீ துனித்திராதேகொள்ளென

1. “வேதுகொண் டொற்றியே” கலிங்க. கடை. 13.

2. கடியென்னு முரிச்சொல் விளக்கமென்னுங் குறிப்புணர்த்தி வருதற்கு, "கடும்பகன் ஞாயிறு” என்பது நச். உரையிலும் “கடும்பகல்” என்பது சேனா. உரையிலும் மேற்கோள்; தொல். உரிச். சூ. 87.

3. “புன்கண்ணை வாழி மருண்மாலை யெங்கேள்போல், வன்கண்ண தோ நின்றுணை” குறள். 1222.

4. ‘காண்குவேன் கொல்லோ’ என்று உரையிலுள்ளது.

5. இந்நூற்பக்கம் 156 : 3- ஆம் குறிப்புப் பார்க்க.

(பிரதிபேதம்)¹நின்றீதல் வேண்டு வேனீ செல்லிற், ²யான், எ - து, அங்ஙனங் கூறி, ³வேதுகோளது போலே, ⁴கூறுமினென்றாள், உம்மை யிசை நிறை, அங்ஙனங்கூறி, ⁵கடும்பகலையுடைய ஞாயிறே, ⁶காணேனென்றாள்.