கெடாத விரதத்தோடே மலைகளிலே மாரிக்காலத்திலே நின்னோடு உறவுகொண்டிருந்த தவஞ்செய்த கடவுளரைக்கண்டாயோவென்பதும் ஒன்று தோன்றிற்று. சத்தியுஞ் சிவனும் ஒன்றாகிய வடிவைப் பாடி என்க. நின்னொடென்ற ஒடுவிற்கு உறவு கொண்டிருந்தவென ஒரு வினை வருவிக்க.

எ - து: நீ கண்ட கடவுளர் தங்களுள்ளும் நின் மணத்தைத் தன்னிடத்தே கொண்ட அகலத்தையுடைய மார்பைப் பழையதன்மை குலைந்து போம்படி பண்ணிப் பிறர்முயங்காதபடி அடையாளமாக வடுப்படுத்துதலைச் செய்தார் யார் சொல்லு; ⁴பின்னை அப்பரத்தையர் யாவரும் சிறிதாகியகாலத்தளவு இங்கே தங்குவையாயின் ⁵கோபிப்பார்; ஆகையினாலே எம்மாற்செறுக்கத்தக்கவனே! நின் ⁶பொய்மையெல்லாம் உள்ளபடி யான் அறிந்துதெளிந்தேன்; இனி அவர்பாற் செல்லாதொழிவை யாயின், நினது நல்ல தாரையுடைய மார்பத்துக்கு ஒரு முட்டுப்பாடு உண்டாமது; நீ சாரும்படி நின்னை முயங்கிய நெடிய ⁷கரியகூந்தலையுடைய பரத்தையரெல்லார்க்கும் முட்டுப்பாடு உண்டாதலும் உண்டு; ஆதலால் ஆண்டே செல்லெனப் புலந்து கூறினாள் . எ - று.

தம்முளுமென்ற உம்மை, சிறப்பும்மை.

இனி, கடவுளர்தம்முளும் வியன்மார்பையுடைய நின்னை மனம் வேறாகப் பண்ணி வானப்பிரத்தத்தைக் குறித்தல் கொள்ளும்படி பண்ணின

சீதச் சந்தனந் தாதோ டப்ப, வேஎல் பெற்றெழுந் திருந்தன னுரைக்கென” (பெருங்.(2) 9: 156-158) எனவருவதும் வலியுறுத்தும்.

1. சிறுவரை-சிறுதுநாழிகை. அகம். 13:8 பு-வெ. பெருந். 17. இது, சிறிது நாழிகைத் தூரமான இடமென்னும் பொருளிலும் வரும் ஐங். 388.

2. “இல்லது காய்தலென்பது, கனவின்கட் போலாது தலைமகற்கு இல்லாததனை உண்டாக்கிக் கொண்டு காய்தல்; அது: ‘நற்றாரகலத்து... .........முண்டு’ எனவரும்; இது கடவுளரையே கண்டு தங்கினானாயி

(பிரதிபேதம்)¹ செறுத்தக்காய், ²செல்லாய் விடு, ³கொருசாாமேவிய, ⁴பின்னையாவரும், ⁵அப்பரத்தையர் கோபிப்பார், ⁶பொய்மெய்யெல்லாம், ⁷கருங்கூந்தலை யுடையரெல்லார்க்கும்.