எ - து: இம்மாலைக்கண்ணே, இருடிகள் விளங்குகின்ற அழலை (1) ¹ஆவுதி பண்ணிஎழுப்ப, என்செயலறுநெஞ்சம் தானுங்கொதித்து எனக்குங் (2) காமத்தீயைக் கொளுத்தும். எ - று.

எ - து: இம்மாலைக் கண்ணே, ²கரிய கழிகளிற் பெருமையையுடைய மலர்கள் குவிய, என்னெஞ்சம் அவனை ³உள்ளுதலால் அழிதலோடே தான் நினைவின்றிக் குவியும். எ - று,

எ - து: இம்மாலைக்கண்ணே, கோவலருடைய இனியதாகிய குழலாலே நெஞ்சுவருந்த, ⁵எனது பூவினதழகையுடைய உண்கண் தனிமையைக் கொண்டு வருந்தும். எ - று. 

இஃது, இன்பத்தைவெறுத்தல், அரோ, அசை.

1. வடமொழியின் முப்பத்துமூன்றாம் மெய்யாகிய ஹகாரம் சேர்ந்த மொழிகளைத் தமிழில்வழங்கும்போது அம்மெய் மொழிமுதலில்வரின் அதனைக்கெடுத்தும் இடையேவரின் ககரமாகவாவது யகரமாகவாவது திரித்தும் வழங்குவதன்றி வகரமாகவும் திரித்து வழங்குவரென்பதை,(அ) “ஆவுதி மண்ணி” மது. 494.(ஆ) “ஆவுதி நறும்புகை” பட். 55. சிலப். 10 : 144.(இ) “ஆவுதி யருத்தியும்” பட். 200.(ஈ) “பெரும்பெய ராவுதி” பதிற். 21 : 7.(உ) “ஆவுதி பொங்க” புறம். 15 : 19. என இச்சொல் பயின்று வருதலானும் வைதேஹி யென்பது.(ஊ) வைதேவியென வழங்கப்படுதலானும் அறிக.

2. “மாலை மலருமிந்நோய்” குறள். 1227.

3. "இல்லவ ரொழுக்கம்போ லிருங்கழி மலர்கூம்பச், செல்லுமென்னுயிர்ப்புறத் திறுத்தந்த மருண்மாலை” கலி. 148 : 6 - 7.

4. “ஆயர் மணிமாலை யூதுங் குழல்” (கலி. 101 : 34 - 35) என்பதும் அதன் குறிப்பும் பார்க்க.

5. இந்நூற்பக்கம் 802 : 2 - ஆம் குறிப்புப் பார்க்க.

6. “பூவெழி லிழந்தகண் புலம்புகொண் டமையாது, பாயனோய் மிகும்” கலி. 28 : 18 - 19.

(பிரதிபேதம்) ¹ஆகுதி, ²கரியதாகிய கழி, ³உள்ளி அழித, ⁴இணைப்ப, ⁵என்னுடைய பூ.