பாடுவேனென்றுங் கூறினாள்; அங்ஙனங் கூறிப் பாடுகின்றவள் என்னைக் கூடின கேளிர் வந்து கூடுங் காலம் இரவோ பகலோ என்றறியேன்; ஆதலால் என்னை வருத்தும் பகற்பொழுதுபோய் இராப்பொழு தாவதாக என்று கருதிப் பகற் பொழுதை வெறுப்பேன்! அதுபோய் இராவான காலத்திடத்து அவ்விராக்காலத்தை ¹அப்பொழுதேவெறுப்பேன்; அப்படியே ஓஓ! யான் உற்ற வருத்தத்தைக் கடலே! நின்னை ஒழியப் போக்குவாரை வேறுடையே னல்லேனென்றுங் ²கூறினாள்; அங்ஙனங் கூறிப் பின்னும், கடலே! அறனில்லாதவன் தெளிய என் கண்ணுள்ளேவந்து தோன்றுகையினாலே கூடின இமையை விழித்துப் பிடித்துக் கொள்வேனென்று கருதி யான்விழிக்கப் பின்னையும் ஓடிப்போய் என்னெஞ்சத்துள்ளே மறைந்துநின்று அப்பொழுதே யான் துயிலாத காமநோயைத் தாராநிற்கும்;கடலே! ஊரையெல்லாந் தன்க்குள்ளாக்கிக்கொண்டு காந்துங் கடியநெருப்புத் தன்னை அவிக்குநீரைச் சொரியச் (1) ³சினமாறும்; அதுபோலன்றி அருளில்லாத என்கேள்வன் என்னை உறுத்திய இந்தக் காமமாகிய நெருப்புத் தனக்குப் பகையாகிய நீருள்ளே புகினுமோ வேமாறு சுடாநிற்கும்; கடலே! தன்மனத்து ஒரு துணிவில்லாதாள் என்ன பித்தேறினாளென்று கூறி, இக்காம நோயுற்றறி யாதவர்களோ என்னை இகழ்ந்து சிரிக்க; இக்காமநோய்க்குத்துணையாவதோர் ஆளறுதியிலே பின்னே என்னை யிட்டுவைத்து என்வலியை அறுத்தவன் ⁴மார்பினை யான் விரும்பின அக்காலத்தே பின்பு இத்தன்மைத்தாக வருத்துமென்று அறியின் முயங்கேன்; அக்காலத்து அறிகலேன்காணென்றுங் ⁵கூறினாள். எ - று.

ஓஓ, வருத்தக்குறிப்பு, ஓகாரம், பிரிநிலை. ஆற்றல், ஆற்றென விகாரமாயிற்று. 

ஆங்கு, அசை.

1. சினம் - வெம்மை. இந்நூற்பக்கம் 102 : 3 - ஆம் குறிப்புப் பார்க்க.

2. “ஐயற் காங்கிளங் கோளரி யறிவிலா னறைந்த, பொய்யிற் போம்படி போக்கினன் கடிதினிற் புக்கான்” கம்ப. பிரமாத்திர. 70.

(பிரதிபேதம்)¹அப்பொழுதென்றுவெறுப்பேன், ²கூறினாள். ஓஓ, வருத்தக்குறிப்பு. அங்ஙனங் கூறி, ³சினமாறுவதுபோலன்றி, ⁴மார்பினவனை யான், ⁵கூறினாள். ஓகாாம் பிரிநிலை. ஆற்றல் விகாரம் 'ஆங்கசை, அங்ஙனம் கடலோடே.