எ - து. அங்ஙனம் ஞாயிற்றை நோக்கிக் கூறின அளவிலே மாலைக்கால முந் திங்களும் ¹வந்தன; அவற்றான் வருத்தம்மிக்கு, என்னுடைய அமையாத வருத்தமிக்க நெஞ்சு முன்பே ஒள்ளிய வளை கழலும்படி என்னைக் கைவிட்டுப் பின்பு வருத்தஞ்செய்த கள்வளை உள்ளி என்னை ஒளித்துப்போய் அவன்பாற் பட்டது; அது தான் மீண்டுவந்து பெருங்கடல் தன்னிறந் தோன்றாமற் புற்கெனக் கானல் பறவைகள் முதலியனவின்றித் தனிப்பக் கழியின்நெய்தல் இகழ்குவிந்து தோன்ற வந்த ²மாலைப் பின்னர் விளங்குகின்ற வெண்ணிலாப் பார்க்கும் பொழுதின் கண்ணே விசும்பையும் நிலத்தையுந் திசைகளையும் அவனைத் தேடித் (1) துழாவாநிற்கும்; இங்ஙனம் என்னை அல்லலுறீஇயினவன், தான் விரும்பாமல் யான் விரும்பப்பட்டான் ஒருவன்; அவன் தன்னை விரும்புகின்ற என்னோடே துயிலாது தனியே துயில்கொள்ளுமோ கொள்ளானோ என்று கூறினாள். எ - று.

வேண்டுபவர் என்றாள், தன்னைப் பிறர்போல. 

எ - து. அங்ஙனங் கூறி, எழுந்த திங்களை நோக்கி, நிலவைக் கான்ற திங்களே! தோள்மெலிந்தகாலத்துச் செருகாலமென்று ஆராய்ந்த தொடி உட்படச் சுழலும்படி அளித்தலை என்னிடத்து மாறி, பின்னர் என்னை ⁴அருள் செய்யாதே கைவிட்ட அக்காதலன் செய்த, மனக்கலக்கம் உறுகின்ற காம நோய்க்கு நின்னை ஒழிய அயலிலுள்ளார் எல்லாரும் [அதற்கு] ஒருமருந்தைத் தெளிவித்துக் கூறார்; ஆதலால் ஊரவர்க்கெல்லாம் பெரியதோ ⁵ரிகழ்ச்சி யுண்டாம்படி என் அரிய உயிர் போகாநிற்கும்; இதனை நோக்கித் 

1. "கவிழ்ந்து, நிழறுழாம் யானை’’ தண்டி. சூ. 21; மேற்கோள்; "சிறு குரங்கின் கையாற் றுழா’’ பழ. 51.

2. "ஊர்க் கெல்லாஞ் சாலும், பெருநகை யல்க னிகழந்தது’’ கலி. 65. 1-2.

3. (அ) "ஆருயி ரெஞ்சும், வகையினால்’’ (ஆ) "ஆருயி ரெஞ்ச’’ கலி : 139 : 26 - 27; 143 : 11.

(பிரதிபேதம்)¹வந்தென அவற்றான், ²மாலைபின்னர், ³திங்களாய்தொடி, ⁴அருளே செய்யாதே, ⁵இகட்சி.