¹காமரு, விகாரம்; மருவும், ஈற்றுமிசை யுகரம் மெய்யொடுங் கெட்டு மகரம் சந்தியாற் கெட்டது.

²எனவாங்கு

எ - து, என்று; எ - று. ஆங்கு, அசை.

எ - து: ³தன் பொல்லாங்குகள் பலவற்றையுஞ் சொல்லி யான் (2) கழறு கையினாலே அவர் என் கூற்றினை ⁴இஃதுண்மையென்று தெளிந்து களவொழுக்கத்திலே தாம் நம்மோடுமருவுதலுறுகையினாலே கூடினஉறவு பின்னர் வரைவுமுயற்சியான் ⁵(3) அருகுகையினாலே, பிறையொத்த நுதலினை யுடையாய்! இக்களவொழுக்கத்தில் வேட்கைநீங்கி நாம் அவரைப் பேணி அவரிடத்தே தங்குதலைஅவர் விரும்பின நாளிலே நஞ்சுற்றத்தாரும் அவர்க்கே கொடுப்பதாக அறுதியிட்டுவிட்டார்; இதுகாண் நமக்குண்டாகிய நன்மை; ⁶எ - று,

தன், தான், அவரென்பது ஒருமைப்பன்மை மயக்கம். ⁷உறைதல் உறையென விகாரமாயிற்று.

இதனால், தலைவிக்குச் செல்வமாகிய உவகை பிறந்தது.

இஃது ஏழடித்தரவும் நான்கடித் ⁸தாழிசையும் தனிச்சொல்லும் நான் கடிச்சுரிதகமும் பெற்றுவந்த ஒத்தாழிசைக்கலி. (9)

1. “நகுதற் பொருட்டன்று நட்டன் மிகுதிக் கண், மேற்சென் றிடித்தற் பொருட்டு” குறள் 784.

2. கழறுகை - இடித்துச் சொல்லுகை.

3. அருகுகை - அருமையாதல்.

(பிரதிபேதம்) ¹காமர், ²எனவாங்கு ஆங்கசை, ³என்று பொல்லாங்கு, ⁴இதுவுண்மை, ⁵அருகையினாலே, ⁶என ஆற்றுவித்தாள், ⁷உறைதல் விகாரம், ⁸தாழிசைகளும்.