எ - து: அதுகேட்டவன், நீ அருள்செய்து என்னைக் கூடப்பெறின், அவ்விடத்தே ஒன்று தாய் வருக; ஒன்று அயலார் வருக; அவர்களேயன்றிப் பின்னை நின் தந்தை தான் வரினும் வருக; அதற்கு யான் வருந்தேனென்றான். எ - று.

எ - து: அதுகேட்ட தலைவி, நின்னையான் எத்தன்மையவாகவுஞ் சொன்ன ⁴வார்த்தைகளைப் பரிகரியாயாய்க் கூட்டத்தையே நினைந்து செறிந்த மழையிடத்து ஏறுபோலே தலையைச் சாய்த்து யான் கூறியவற்றிற்கு எதிராகச் சில சொற்களைக் கூறி இங்ஙனம் மயக்கமுறுகின்றவனே! நாணமில்லாதவனே! நீ கறவைக்கலத்தோடே யாஞ் செல்லும் பசுமேய்க்கின்ற இடத்தையும் நாடி என் தமையன்மார் நிற்கும் புலத்திலும் வருவையாயிருந்தாய்; ஆண்டுக் கூடுதுமெனக் குறியிடங்கூறினாள். எ - று.

இதனால், ⁵இருவர்க்கும் புணர்ச்சியுவகை பிறந்தது.

இஃது ஐஞ்சீரடுக்கிவந்த கலிவெண்பாட்டு. (14)

(இ) “இருளுறழ் கூந்தலா ளென்னை, யருளுறச் செயினுமக் கறனுமா ரதுவே” (ஈ) “நீநல்கி னுண்டென் னுயிர்” கலி: 61: 16 - 17, 19 - 20; 140: 33 - 34, 94: 12.

1. “கனைபெயல்” (கலி. 45: 4) என்பதும் அதன் குறிப்பும் பார்க்க.

(பிரதிபேதம்)¹நினைஇயான், ²ஏற்றித் தலைசாய்த்து, ³வருகுவையால், ⁴வார்த்தைகளையும், பரிகரியாய், ⁵இருவரும் புணர்ச்சியுவகை யெய்தினார் இது அஞ்சீர்.