என்பது அமைதிக் குறிப்புத் தருவதோர் இடைச்சொல்லாய்
வழங்கும், கலலையின்றி இருப்பவனை, ‘அக்கடா என்று இருந்தான்’
என்பர். ‘‘அக்கடாவாகில்’’ என்றதற்கு, ‘எனக்கு அமைதி
உண்டாயிற்றாயின்’ எனவும், ‘‘அவர்’’ என்றதற்கு, ‘அதற்கு ஏதுவாய
அவர்’ எனவும் உரைக்க 98. மெய்யர்க்கு-மெய்ந்நெறியில் நிற்பவர்கட்கு, ‘இடுவிளக்கர்’ என
இயையும்; ‘ஏற்றப்பட்ட விளக்குப்போல்பவர்’ என்பது பொருள்;
அஃதாவது, ‘இருளை (அறியாமையை) நீக்கி ஒளியை (அறிவை) த்
தருபவர் என்பதாம். திருவான-அழகான. எழுது கோல்
வளையாள்-எழுதப்பட்டதுபோலும் வரிகளை யுடைய திரண்ட
வளைகளை யணிந்த உமாதேவி. மையர்-அவளது கரிய நிறத்தை
ஒருபால் உடையவர். ‘கோல்வளையை ஆண்மையர் (ஆளுந்
தன்மையை உடையவர்), என்றும், ‘மையலர் என்பது இடைக்குறைந்து
நின்றது’ என்றும் உரைப்ப. ‘பொய்யர்க்குப் பொய்யரே’ எனக்கூட்டுக;
‘எல்லார் உளத்திலும் இருந்தும், பொய்யருக்குத் தோன்றாதவர்’
என்றபடி. ‘‘பளிங்கின் பொருள்’’ என்ற இன், அல்வழிக்கண் வந்த
சாரியை, ‘பளிங்குபோலும் பொருள்’ என்றவாறு, பளிங்கு போலும்
பொருள்-மாசு தீர்ந்த உயிர்கள் (முத்தான்மாக்கள்) அவற்றின்வழி
இருள்கிழித்தெழுதலாவது, சீவன்முத்தர்களது சொல்லாலும், செயலாலும்
பக்குவர்களுக்கு மெய்யுணர்வை உண்டாக்குதல், ஐயர்-தலைவர். 99. குமுதம், இங்குச் செவ்வாம்பல் மலரைக் குறித்தது.
குவளை-நீலோற்பல மலர். களம்-கழுத்து. ‘குழையது‘ என்பதில் அது,
பகுதிப்பொருள் விகுதி. வேண்டும் சொற்கள் |