என்ற மண்ணுலக முறைப்படி. இந்நிலை தேவருலகில் இன்மையால்,
‘‘மண்ணியல் மரபின்’’ என்றார். மொழுப்பு-உயர்ந்து தோன்றுதல்.
அஃது அதனையுடைய சோலையைக் குறித்தது. புண்ணிய
மகளிர்-செல்வ மகளிர். ‘தேவ மகளிர்’ என்றும் உரைப்ப.
‘மகளிரையுடைய வீதி’ என்க. 148. வினையைக் கடலாக உருவகிக்கின்றவர், அதுதான் பாசங்களுள்
ஒன்றாதலை விளக்குதற்கு, ‘‘வினைப் பாசக் கடல்’’ என்றார். ஐவர்
கள்ளர்-ஐம்பொறிகள். ‘‘மெள்ள’’ என்றது, ‘இனிமையாகவே’ என்றவாறு.
அவர் சென்றவழியே சென்று நீக்கினமை பற்றி இவ்வாறு கூறினார்.
இனி ‘சிறிது சிறிதாக நீக்கி’ என்றும் ஆம் துரந்து-ஓட்டி. அடையுமாறு
அடைதலாவது, நூலிற்சொல்லப்பட்ட நெறிக்கண் நிற்கும் முறையானே
அடைதல். இதனை, ‘விதி மார்க்கம்’ என்பர். ‘இனி நீ எனக்கு அருள்
செய் ; அல்லது அருள்செய்யாதொழி ; அஃது உனது
உள்ளத்தின்வழியது ; யான் செயற்பாலதனைச் செய்து விட்டேன் ;
இந்நிலையினின்றும் வேறுபடேன்’ என்பதாம். ‘நெடுநிலை மாடத்து
நிலைவிளக்குச் சாலேகப்புடை இலங்கும் வீதி’ என்க.
இரவு-இரவின்கண். கிழிக்க-போக்குதற் பொருட்டு. நிலை
விளக்கு-அணையாது உள்ள விளக்கு. சாலேகப்புடை-சாளரங்கட்கு
வெளியே. இலங்கும்-ஒளியை வீசுகின்ற. 149. கிழவோர்-உரியவர் ; அடியார். ‘கிழவோர அலச’ என
இயையும். ‘‘அன்பு’’ என்றது இறைவனது அருளை. |