கண்களால் பேசிக்கொண்டதுபோல; இவ்வூர்- இந்த ஊர் மக்கள்; ஒருவரின் ஒருவர் சொல்ல - ஒருவரோடொருவர் சொல்லி; உள்ளத்து அடக்கி - தத்தம் நெஞ்சிலேயே வெளிவிடாதடக்கி; தோன்றா நகையுடன் துண்டமும் சுட்டி - வெளிப்படாத நகைப்போடே மூக்கின்மேல் விரல் இட்டுக் குறித்து; தூற்றும் அம்பல் அடக்கி- புறங்கூறுகின்ற அலர்மொழியைக் கூறாது அடக்கி என்க.

     (வி-ம்.) கொடுங்கோல் மன்னனுக்கு அழிவு வந்துற்றபொழுது அவனால் இன்னலுற்ற குடிமக்கள் அஞ்சி ஒருவரோ டொருவர் கண்களால் பேசிக்கொள்வது தலைவியின் ஒழுக்கம் பற்றி ஊர் மாக்கள் தம்முள் ஒருவரோடொருவர் பேசும் அம்பலுக்குவமை. அம்பல்-ஒலி வெளிப்படாது தம்முள் மெல்ல முகிழ் முகிழ்த்துப் பேசுதல். இங்ஙனம் பேசுவோர் மூக்கில் விரலைவைத்துப் பேசுதல் வழக்கம். இதனை,

எனவரும் செய்யுளானும் உணர்க.

10 - 14: கடல்...................... நும்மை

     (இ-ள்) கடல் கிடந்து அன்ன நிரைநிரை ஆயவெள்ளமும் - கடல் கிடந்தாற்போல அணி அணியாக நின்ற தோழிமார் கூட்டத்தையும்; மற்றையர் கள்ளமும் கடந்து- பிறசுற்றத்தாருடைய வஞ்சத்தையும் நீங்கி; தாயவர் மயங்கும் தனித்துயர் நிறுத்தி-நம் தாய்மார் நின் பிரிவினால் மயங்காநின்ற ஒப்பற்ற துன்பத்தையும் ஆற்றி; பறவை மக்களை பரியுநர் கொடுத்து-யாம் அன்புடன் வளர்த்த கிளி முதலிய பறவையாகிய குஞ்சுகளை நம்போல் அன்புறுவோரிடத்துப் பேணும்படி ஒம்படை செய்து; வல் நும்மை யானே கிடைப்பல்-விரைவில் நுங்களிடத்தே யானே வந்து சேருவேனாக என்க.

     (வி-ம்.) கடல்போல மிக்க ஆயவெள்ளம் என்றவாறு. ஆய வெள்ளம்- தோழியமார் கூட்டம். மற்றையர் என்றது ஏனைச் சுற்றத்தாரை. கள்ள்ம்- வஞ்சகம். தாயவர் என்புழி அவர் பகுதிப்பொருட்டு. நற்றாயும் செவிலித் தாயாரும் எனத் தாய்மார் பலராகலின் பன்மை கூறினள். தனித்துயர் - ஒப்பற்ற துன்பம். மகப் பிரிதலால் வரும் துன்பமாகலின் அங்ஙனம் கூறினாள். மக்கள் போல வளர்த்தலின் பறவைகளையே மக்கள் என்றாள் எனினுமாம். குஞ்செனின் வழுவமைதியாகக் கொள்க. பரியுநர்- அன்புறுவோர். இனி பரிக்குநர் என்பது பரியுநர் என்று மருவி நின்றது எனினுமாம். பரிக்குநர்- பாதுகாப்பவர். இது அம்மகளிரின் பேரன்பினைப் புலப்படுத்துகின்றது. இதனோடு தன் கணவனுடன் நாடிறந்து காடு நோக்கிச் செல்லும் சீதை சுமந்திரனை நோக்கி.