வேதத்தைத் தாங்கிக் கொண்டிருந்த அந்த மகனைக்
கொல்லுவேனென்று எரோதன் திட்டமிட்டுத் தன் மனத்தில் கொண்டிருந்த
பகையை வானம் கண்டு சினந்தாற்போல, ஆதவன் தாங்கிக் கொண்டிருந்த
இருளாகிய போர்வை விலகுவதற்கு முன்னரே, இரத்தம் பாய்ந்த தன்மையாய்
அதன் முகமாகிய கீழ்த்திசை சிவந்தது.

     பகைக்கு மனமும், சினத்திற்கு வானமும், போர்வைக்கு இருளும்,
கிழக்கிற்கு முகமும் வருவித்து உரைக்கப்பட்டன. சுதன் + துமிப்பேன்
என்பது, 'சுதனைத் துமிப்பேன்' என்ற பொருளில், 'சுதற்றுமிப்பேன்' என
நின்றது.

     போர் முரசினின்று எழும் ஓசைக்கு ஒப்பாகக் கடல் ஒலி முழங்க,
அப்பகைவன் மேல் எழுந்து போர் புரிய எய்யும் கதிராகிய அம்புகள்
பாய்ந்து விழுமாறு உதித்தெழுந்த கதிரவன் முகம் சிவந்து தோன்றி, வானம்
அழுவதைக் கண்டு, தானும் எழுந்த துயரத்தை ஆற்ற மாட்டாததுபோல்
தோன்றியது.