ஆத்மாநாமைப் பற்றியும்
கவிதையைப் பற்றியும் ஆத்மாநாம் ஐ சமீபகாலமாகக் கவிதை எழுதிவரும் 25 வயது இளைஞர். தனிமனிதனுக்கும் சமூகத்திற்கும் உலகத்திற்கும் இடையே உள்ள தொடர்பு பற்றி, தனிமனிதனின் அவலங்கள் வாழ்க்கை மதீப்பீடுகள் பற்றிக் கவிதைகள் வாயிலாக வெளிப்படுத்தும் முயற்சியில் சுதந்திரம் முதலியன தற்காலக் கவிதைக்குக் கிடைத்துள்ள ஒரு முக்கியமான வசதி. இதன் மூலம் விரிவான ஆன்மீக, தத்துவ, அரசியல், சமூக ஆராய்ச்சிகளுக்கான வழிகள் பல உண்டு. இலக்கண அறிவு இல்லாதவர் தற்காலப் பேச்சு வழக்கே கவிதை வெளியீட்டிற்கு ஏற்றதாகக் கருதுபவர். இதன் எளிமை கவிதையைச் சமகாலத்தினர் எல்லோரும் புரிந்துகொள்வதற்குப் பயன்படுகிறது. பேச்சு வழக்கு பிற்கால மொழியிய லாளருக்கு உதவி செய்யும். கலாச்சார மதிப்பீட்டிற்கும் உரிய பார்வைக்கும் சொற்செட்டுக்கும் மேற்பட்ட ஒன்றுதான் கவிதை. மக்களிடமிருந்து வரும் கவிதை மீண்டும் மக்களிடம் செல்லும்போது ஒவ்வொரு கவிஞனுக்கும் உள்ள ஒரு ‘தொனி’யுடன் செல்கிறது. அது எவ்வளவு தூரம் ஆழமானதாகவும் வலுவுள்ளதாகவும் இருக்கிறதோ அவ்வளவு தூரம் அது மக்களைத் தாக்கும். பிரசுர சாதனங்களும் சமூகத்தில் உள்ள பொருளாதார வேறுபாடுகளும்தான் கவிதை சிலரிடையே மட்டும் புழங்குவதற்குக் காரணமாயிருக்கின்றன. கொள்கைகளைப் பற்றிய அதிகப்படிப்பு இவருக்கு இல்லாததால் வாழ்வில் சொந்த அனுபவங்களிலிருந்து மட்டுமே கவிதை எழுதுகிறார். ஒவ்வொரு கவிதையும் புதிதாகப் பிறக்கும் பச்சைக் குழந்தையைப் போல. அதனால் கவிதைகளைக் குத்திக் கிளறிப் பார்க்காமல் ஆர்வத்தோடு நாசூக்காக ஏன் எப்படி எவ்வாறு என்று கேள்விகளுடன் அணுகிவந்தால் அதன் முழு வர்ணங்களும் தெரிய வரும். படிப்பவனின் அறிவுநிலைக்கேற்ப கவிஞனுக்கே தெரியாத சில அர்த்தங்கள் பிடிபடும்*. கவிதையில் உள்ள அதிசயங்களில் இதுவும் ஒன்று. இலக்கியத் தொடர்பின் காரணமாகவே வாழ்க்கை வாழத்தகுதியுள்ளதாக நினைக்கும் இவர் இலக்கியத் தொடர்பாலேயே வாழ்க்கை முடியுமோ என்றும் அஞ்சுகிறார். ஆச்சரியம் நிறைந்த குழந்தையின் பார்வை வாயிலாகத் தெரியும்மனநிலை தொடர்ந்து இருக்க விருப்பப்படுகிறார். ஒரு கணத்தில் உலகம் முழுவதும் வியாபித்துள்ள வெவ்வேறு மனிதர்களின் செயல்களை நினைக்கும்போது உண்டாகும் பிரமிப்பு, கரையில்நின்றபடி நீலக்கடலை வானம் தொடும் இடம்வரை பார்ப்பதில் உள்ள இன்பம் தன்னை மறக்கச் செய்யும். ஒவ்வொரு மலையையும் அதன் உச்சியை |