தண்ணறுந் தாயகம் ஒண்மை எய்த
அண்ணா மலைநகர் ஆக்கி, அண்ணாமலைப்
பல்கலைக் கழகம் பண்ணி, எண்ணிலா
நல்லா சிரியரை நயந்து பல்வகைத்
துறைதொறும் வகுப்பு நிறைவுற மாணவர்க்
கறிவுபெற வருகென அன்பழைப்பு அனுப்பிக்
கழகம் தனது காலெடுத்தூன்றி
நடக்கத் துவங்கிற் றென்ற நன்னிலை
அடைவித்தான்எழில் அண்ணாமலை அரசு!

அந்நிலை அந்நாள் பல்கலைக் கழகம்
அடைந்த தென்றால் அதற்குக் காரணம்
கனிந்த உள்ளத்துக் காவலன் கைப்பொருள்
இழப்பு மட்டுமா அண்ணலின் இடையறா
உழைப்பும் காரணம் தழைதமிழ் நாட்டில்
உடைமை உடலுழைப் பிரண்டும் உதவிய
கொடையிற் பெரிய கோமான் ஒருவனைக்
காட்டெனிற்செட்டி நாட்டானைக் காட்டுவோம்!

காய்ப்புநா ளின்முன் காய்த்துப் பழுத்தமாந்
தோப்புப் போன்ற தூய்கழ கத்தாய்
அதற்குள் எத்தனை ஆயிரம் அறிஞரை,
எத்தனை ஆயிரம் முத்தமிழப் புலவரை
ஈன்று புரந்தந்தாள்! ஈடெடுப் பில்லா
எழுத்தா ளர்களை -- எத்தனை பேர்களை
அளித்தாள்! -- பொருளின் பெற்றி ஆயுநர்
தமிழிசை வல்லுநர் அமிழ்தப்பாவலர் இந்தா இந்தா -- என்று தந்தாள்!

ஒருநூற் றாண்டில் தரத்தகு பயனைக்
கால்நூற் றாண்டில் தந்தது கழகம்
அதற்கு வையம் அடிநாள் விழிபெற
வண்தமிழ் வழங்கியார் வழி வழி வந்த
பேரா சிரியரைக் கழகம் பெற்றதும்
பாரா சிரியர் புகழும் பண்புறு
சீபீ ராம சாமியை அடைந்ததும்
கன்றினை ஆவெனக் கழகத்தை ஓம்பும்
அறிஞன் முத்தையனை அண்ணலின் புதல்வனைப்
பெற்றதும் அன்றோ உற்ற காரணம்!

வயலும் ஏரும் மழையும் எருவும்
இருந்தும் என்ன செய்வேன் என்னுமோர்
ஏழைக்கு விதைநெல் ஈந்தான் போல
அரசன்அண்ணாமலை திருநாட்டுக்குப்
பண்டைப் பெருமையும் பதியும் நிதியும்
இருந்தும் வருந்தும் நிலைமை எண்ணி
அறிவின் ஊற்றுத் திறந்தான், அப்பெரு
நிறுவனம் வெல்க நீடுவா ழியவே!
அண்ணா மலைபுகழ் விண்ணென விரிக!
அன்னோன் மக்களும் சுற்றமும் மற்றும்
கழகம் காக்கும் கணக்காயர்களும் மாணவர் தாமும்
எழிலுறு சிபீ இராமசாமியும்
வாழிய பைந்தமிழ் நாடு
வாழிய வாழிய வண்தமிழ் நன்றே

                  (வேறு)

தேனூற்றும் பூவில் தமிழூற்றும் வண்டுதிகழ்
                  பொதும்பர்
வானூற்று நண்ணுதில் லைக்கண்அண் ணாமலை
                  மன்னளித்த
ஆனூற்றுப் பாலின் அறிவூற்றி டும்பல்
                  கலைக் கழகம்
கால்நூற்றாண்டுங்கண்டு பல்லூழியுங்காண
                  வாழியவே!

     பறிக்கும் பட்டாடை -- கண்ணைப்
     பறிக்கும் பட்டாடை! -- ஒளி
     பாய்ச்சும் நூலாடை!
     சிறக்கும் வானும் கதிரும் நிலவும்
     சேர்த்து நெய்த பொன்னாடை
     செந்தமிழ் நாடே தந்தாய்!
     சிறுமையைத் தவிர்த்தாய் நாட்டின்
     பெருமையை வளர்த்தாய் வாழ்க!
     தறித் தொழிலாலே ...
     அழகு செய்வ தெல்லாம் -- அழகுக்
     கழுகு செய்வ தெல்லாம் கைத்தறி
     ஆடைகள் அல்லவோ?
     இழைகள் எல்லாம் பால் நுரையாய்
     பழந்தமிழ் நாடே அளித்தாய்
     பாவையரின் ஆடவரின்
     ஆவலைத் தவிர்த்தாய் வாழ்க!
     தறித் தொழிலாலே ...

( 210 )

( 215 )




( 220 )

இசை: காபி                               தாளம்: ஆதி

மிடிமையே கொடுக்கும் குடிமையே கெடுக்கும்
அடிமை வாழ்வும் ஒருவாழ்வா? -- நம்
கொடிய தளை அறுக்க உரிமைக் கொடிபறக்க
கூடிப் படை எடுத்தல் தாழ்வா?

படிமன்னர் தொழும் மூன்று முடிமன்னர் வழிவந்தோம்
பழிமன்ன வாழ்ந்திட லாமா? -- நாம்
தொடுத்தது போர்! பகை தொலைந்தது பார்என்று
சொல்லிட இரண்டு நாள் ஆமா?

ஒருகுடி ஓரினம்! ஒருமொழி கொண்டவர்
ஒன்றுபட்டார் என்ற பேச்சு -- நேர்
திருவி லாப்பகைவர் செவியினில் வீழட்டும்
தீர்ந்து போகும் அவர் மூச்சு.

உருவற்றுப் போகட்டும் தமிழினம் என்றென்றே
ஓயா துழைக்கும்ஒரு கோட்டி -- அதன்
கருவற்றுப் போம்படி செய்வோம் நமக்குள்ள
கைகள் எட்டுக்கோடி ஈட்டி.

ஆளாக வந்தவர் ஆள்வதும் ஆண்டவர்
ஆட்பட் டிருப்பதும் வெட்கம் -- மறத்
தோளாய் இருந்தவை தோலா யினஎன்று
சொன்னால்இவ் வையம்சி ரிக்கும்.

தூளாய்ப் பறந்திடும் வஞ்ச நெடுங்குன்றம்
தூங்கும் தமிழர்வி ழித்தால் -- பின்
ஆளப்பி றந்தவர் ஆளுகின்றா ரென
அறிவோர் வரைவார்எ ழுத்தால்.

வாழ்க்கையி லோர்சுவை, வையத்தி லோர்புகழ்!
வாரி ரோதமிழ்ச்சிங் கங்காள்! -- வெந்
தீக்காட்டில் வாழ்கின்ற செந்தமிழ் நாட்டன்னை
மீட்க நமையழைக் கின்றாள்!

வீழ்ச்சி அறிந்ததில்லை வேங்கைக ளேஎழுவீர்
வீரம் நமைப்பிரிந்த தில்லை -- நம்
தாய்க்கா விலங்கு? தமிழ்க்கா துயரமிங்கு?
தாக்குவீர்! தீர்ந்தது தொல்லை!