Untitled Document
| 880 | | இரவும் பகலும் எவ்வெப் பொழுதும்
மாறாக் கண்ணீர் வடிய விட்டுத்
தீராத் துயரம் திருநாள் எண்ணி
நைந்து நொந்து நாளைக் கழிப்பவர்
எத்தனை எத்தனை எத்தனை என்பேன்!" |
| 885 | | என்றெலாம் சொல்லி இனிய மொழிகளில்
வாழ்த்தி நல்ல வரங்களும் கொடுத்துத்
தெருவில் இறங்கினார். சிறிது தூரம்
சென்று, பின்னும் சீறிச் சினந்து
வந்தார்; வந்த வரவில், மண்டை |
| 890 | | படீரென வாசற் படியில் மோத,
முன்னிலும் கோபம் மூண்டு, "மூடா!
வஞ்சகா! உன்குட வண்டியைக் கலக்கிப்
போடுகிறேன் பார் ......... ....... .........
....... ......... ......... ........ ........ ....... |
| 895 | | ....... ........ .......... ........... ......... ........"
படபட என்று பற்பல மொழிகளைப்
பொரித்துக் கொட்டிப் போனார், அம்மா!
கணவரே,
வைய வைய வைரக் கல்லும் |
| 900 | | திட்டத் திட்டத் திண்டுக் கல்லும்
ஆகி யிருந்தனர் ...... ........ ........ ....... |
| |
|
|