:: TVU ::

மீனவன் வரலாறுணர்ந்த காதை

பக்கம் : 93

	கயிறே துணையெனக் கருத்தினிற் கொண்டுளேன்'	70
	என்றனள் பொன்னி; இவ்விடை கேட்டு,

	வில்லவன் எழுச்சி

	`நன்றுரை புகன்றனை! நமக்கேன் சாவு? வென்றுல காள்வோம்; வீணரை எதிர்ப்போம்; நினைப்பெறின் உலகை நினையேன் மதியேன்;
	முனைத்தெழு பகையை முறிப்பேன் சிரிப்பேன்;	75
	நின்னுளம் யாதோ! என்னுளம் வாழ்வோய்!'

	உடன் போக்கு

	என்னலும், மின்னலின் இடையினள் துவண்டு கன்னலின் மொழியாற் `கருத்துரை வெளிப்பட உரை'எனத், தலைவன் `உடன்போக்' கென்றனன்;
	`விரைவாய்! விரைவாய்! விடுதலை பெறுவோம்;	80
	மீன்,புனல் வாழ வெறுப்பதும் உண்டோ? ஏன்உனக் கையம்? எழுவாய் தலைவா! நின்தாள் நிழலே என்பே ரின்பம்' என்றவள் செப்ப, இருவரும் அவ்வயின்
	ஒன்றிய உணர்வால் உடன்போக் கெழுந்தனர்;	85

	தந்தையின் மானவுணர்வு

	துன்றிருட் கணமெலாம் சென்றிடக் கதிரோன் ஒளிமுகங் காட்டி உலகெலாம் விளக்கக் களமர்தம் குலமகன் கண்விழித் தெழுவோன் தன்மகட் காணான் தணியாச் சினமிகப்
	`புன்மகள் தன்னிலும் என்குல மானம்	90
	ஒன்றே பெரிதாம்' என்றே இருந்தனன்;

	பொன்னியின் செல்வன்

	ஒன்றிய உணர்வால் உடன்போகக் கெழுந்தோர் சென்றொரு சுரநகர் சேர்ந்தனர்; ஆங்கண்
---------------------------------------------------------------
	அவ்வயின் - அவ்விடம், துன்றிருள் - நிறைந்த இருள்.