| குடில, | | ஐய மதற்கென்? ஐய ! என்னுடல் | | 190. | ஆவியும் பொருளும் மேவிய சுற்றமும்
நினதே யன்றோ ! உனதே வலுக்கியான்
இசையா தொழிவனோ ! வசையறு புதல்வன்
பாலியன் மிகவும். காரியம் பெரிது. |
| ஜீவ, | | பெரிதென்? அங்கவன் பேசவேண் டியவெலாம் | | 195. | விரிவா யெடுத்துநீ விளம்பி விடுக்கில்,
நலமா யுரைப்பன் நம்பல தேவன்.
வருத்த மிவையெலாங் கருத்தி லுணராது
உரைத்தனர் முனிவர். உதிய னவைக்கே
யோசனை யின்றி நடேசனை யேவில் | | 200. | நன்றாய் முடிப்பனிம் மன்றல்
என்றார். அவர்கருத் திருந்த வாறே ! | | | 12 |
| குடில, | | குற்றமோ அதுவுங் கொற்றவ ! முனிவர்
அறிந்ததவ் வளவே யாகும். ஏழை !
துறந்தா ரறிவரோ தூதின் தன்மை? | | 205. | இகழ்ச்சியும் புகழ்ச்சியு மின்பமுந் துன்பமும்
எல்லா மில்லை ; ஆதலா லெவருங்
கட்டுக கோவில், வெட்டுக ஏரி,
என்று திரிதரு மிவர்களோ நமது
நன்றுந் தீதும் நாடி யுரைப்பர்? | | 210. | இராச்சிய பரண சூத்திரம் யார்க்கும்
நீ்ச்சே யன்றி நிலையோ? நடேசன் !
யோசனை நன்று ! நடேசன் ! ஆ ! ஆ !
ஏதோ விவ்வயிற் சூதாப் பேதையர்
உள்ளம் மெள்ள வுண்டு மற்றவர் | | 215. | அம்மை யப்பரை யணுகா தகன்று
தம்மையும் மறந்தே தலைதடு மாறச்
செய்யுமோர் சேவக முண்டுமற் றவன்பால்.
ஐயமொன் றில்லை. அதனான் மொய்குழல்
மாதர்பாற் றூதுசெல் வல்லமை கூடும். | | 220. | பித்த னெப்படிச் சுந்தரர்க்கு
ஒத்த தோழனா யுற்றனன் ! வியப்பே ! | | | 13 |
|
|
|