| ஜீவ, (பிரபுக்களை நோக்கி) | | நாரணா ! நீயும் நடேசன் றோழனே. | | | நல்லது ; விசேடமொன் றில்லை போலும். |
| முதற் பிரபு. | 275. | இல்லையெம் மிறைவ ! எல்லாப் புவியுநின்
வாகுவே தாங்க ! மங்கலம் வரவே ! | | | (பிரபுக்கள் போக) |
| ஜீவ, | | நாரா யணா ! உனக் கேனிப் பித்து?
தீரா விடும்பையே தெளிவி லையுறல். |
| நாரா, | | எனைவகை தேறியக் கண்ணும், வினைவகை | | 280. | கோடிய மாந்தர் கோடியின் மேலாம். |
| ஜீவ, | | எதற்குந் திருக்குற ளிடந்தரும் ! விடுவிடு.
விரும்பி யெவருந் தின்னுங்
கரும்பு கைப்பதுன் வாய்க்குற் றம்மே. | | | 16 | | | (அரசனும் சேவகர்களும் போக) |
| நாரா, (தனிமொழி) | | ஐயோ ! இதற்கென் செய்வன் ! அரசன், | | 285. | உறுதியா நம்பினன். சிறிதும் பிறழான்.
வெளுத்த தெல்லாம் பாலெனு மெய்ம்மை
யுளத்தான். களங்க மோரான். குடிலனோ
சூதே யுருவாத் தோற்றினன். அவன்றான்
ஓதுவ வுன்னுவ செய்குவ யாவுந் | | 290. | தன்னயங் கருதி யன்றி மன்னனைச்
சற்று மெண்ணான். முற்றுஞ் சாலமா
நல்லவன் போலவே நடிப்பான். பொல்லா
வஞ்சகன். மன்ன னருகுளோ ரதனை
நெஞ்சிலு நினையார். நினையினு முரையார். | | 295. | இறைவன் குறிப்பிற் கிசைய அறைவர்
வடித்து வடித்து மாற்றொலி போன்றே.
தடுத்து மெய்ம்மை சாற்றுவர் யாரே?
என்னே யரசர் தன்மை ! மன்னுயிர்க்
காக்கமு மழிவு மவர்தங் கடைக்கண் | | 300. | நோக்கி லுண்டாம் வல்லமை நோற்றுப்
பெற்றார் ; பெற்றவப் பெருமையின் பராம் |
|
|
|