| | உற்றுநோக் குவரே லுடன்நடுங் காரோ?
கருப்போ தேனோ என்றவர் களிப்பது
நெருப்பா றும்மயிர்ப் பாலமு மன்றோ? |
| 305. | விழிப்பா யிருக்கிற் பிழைப்பர். விழியிமை
கொட்டிற் கோடி பிறழுமே. கொட்டும்
வரலாற் றேளும் வாயாற் பாம்புங்
காலும் விடமெனக் கருதி யாவும்
அடிமுதன் முடிவரை யாய்ந்தா ராய்ந்து |
| 310. | பாரா ராளும் பாரென் படாவே?
யாரை யானோவ ! அதிலுங் கொடுமை !
அரசர்க் கமைச்ச ரவயவம் அலரோ?
உறுப்புகள் தாமே யுயிரினை யுண்ண
வொருப்படில் விலக்குவ ருளரோ? தன்னயம் |
| 315. | மறந்து மன்னுயிர்ச் சுகமே மதித்தங்
கிறந்தசிந் தையனோ விவனோ வமைச்சன்?
குடிலன் செய்யும் படிறுகள் வெளியாப்
பொய்யு மெய்யும் புலப்பட வுரைக்க
என்றால், நோக்க நின்றார் நிலையில் |
| 320. | தோன்றுஞ் சித்திர வொளிபோ லியார்க்குஞ்
சான்றொடு காட்டுந் தன்மைய வலவே.
சித்திரப் பார்வை யழுந்தார்க் கெத்தனை
காட்டினுங் கீறிய வரையலாற் காணார்.
என்செய? இனியா னெப்படிச் செப்புவன்? |
| 325. | நிந்தையா நடேசனைப் பேசிய குறிப்புஞ்
சிந்தனை செய்ததாச் செப்பிய செய்தியும்
ஓரில் யாதோ பெரிய வுறுகண்
நேரிடு மென்றென் னெஞ்சம் பதறும்.
என்னே யொருவன் வல்லமை ! |
| 330. | இன்னும் பிழைப்பன் மன்னன் விழிக்கிலே. |
| | 17 |
| | (நாராயணன் போக) |