| | கயத்திலும் அகத்திலுங் கலக்க மவர்க்கிலை. |
| 125. | தியக்கமு மயக்கமுஞ் செறிவ தரிவையர்,
உள்ளப் பரப்பி லொருபுறத் தன்றி,
பள்ளத் தாழ்ச்சியிற் பரிவும், கொள்கை
விள்ளா முரணும், மெய்ம்மையில் தெளிவும்,
உள்ளர். அவர்தம் முறுதிநீ யுணராய். |
| 130. | சுற்றிச் சுழலினுங் கறங்கொரு நிலையைப்
பற்றியே சுழலும் ; அப் படியலர் புருடர்.
கேடவ ருறுவதிங் காடவ ருருவுகொண்
டலைதருங் கொடியவிவ் வலகைகள் வழியே.
புருடரோ விவரும் ! கருவுறுங் குழவிமெய் |
| 135. | மென்றிட நன்றெனக் கொன்றுதின் றிடுவர்.
அவாவிற் களவிலை. அன்போ அறியார்.
மணமு மவாக்கொரு வாணிகம் ! அந்தோ !
சீ ! சீ ! என்னித் தீயவர் செய்கை?
மாசிலா வையகத் திவ்வுயிர் வாழ்க்கை |
| 140. | ஆம்பெருங் கடலுட் போம்மரக் கலனாம்
ஆடவர் நெஞ்சம், அறத்துறை யகன்று
நீள்திசை சுழற்று நிலையிலாக் காற்றாம்
நிண்ணய மற்ற வெண்ண மியக்கச்
சென்றுழிச் சென்று நன்றறி வின்றி |
| 145. | அலையா வண்ணம், அறத்துறைக் குடாவில்
நிலைபெற நிறுத்துநங் கூரமாய், பின்னுஞ்
செய்வினை முயற்சியிற் பொய்வகைப் புன்னெறிக்
கெற்றுண் டகன்று பற்றொன் றின்றி
ஆசையாந் திசைதொறும் அலைந்து திரிந்து |
| 150. | கெடாவணங் கடாவிக் கெழுமிய அன்புசேர்
அறப்பிடி கடைப்பிடி யாகக் காட்டிச்
சிறப்புயர் சுகத்துறை சேர்த்துசுக் கானாய்,
நின்றது மங்கையர் நிலைமை யென்று
நினையா மனிதர், விலங்கினுங் கீழாய் |
| 155. | அனையார் தருசிற் றின்பமே யவாவி
வாழ்க்கைத் துணையா வந்தவர் தம்மைத்
தாழ்த்துஞ் சேறா மாற்றுவர். தவத்தால் |