| | ஒருவா ரத்திற் குள்ளா யவன்முடி | | 140. | யார்பகை யின்மையா லிதுகா றணிந்து
பார்வகித் தானெனப் பகரா தறிவன்.
விரித்துநீ யெம்மிட முரைத்த புரிசையும்,
அரிக்குநே ரென்னநீ யறைந்த அரசனும்
இருப்பரேற் காண்குவம் அவர்வலி யினையும். | | (சேவகனை நோக்கி) | 145. | அருள்வர தனையிங் கழையாய் ! சேவக ! | | | (அருள்வரதன் வர) |
| பலதே.(தனதுள்) | | சிந்தனை முடிந்தது. |
| அருள்வரதன். | | வந்தனம் ! வந்தனம் ! |
| புரு. | | நல்லது ! செழியன் நெல்லையே நோக்கி
நாளையா மேகுவம். நமதுபோர் வீரரவ்
வேளையா யத்தமாய் வைப்பாய். |
| புரு. (பலதேவனை நோக்கி) | 150. | செல்லாய் விரைவில். தென்னன் போர்க்கு
வல்லா னென்னில் வாரமொன் றிற்குள்
துன்னிய சேனையுந் தானும்நீ சொன்ன
கடிபுரி பலமாக் காக்க. இல்லையேல்,
முடிநம் அடியில் வைத்து நாமிடும் | | 155. | ஆணைக் கடங்கி யமர்க. எமதிடம்
வீணுக் குன்னை விடுத்தகை தவற்கு
வஞ்சியான் மொழிந்த மாற்றமீ தெனவே
யெஞ்சா தியம்புதி. ஏகாய், ஏகாய் ! | | | (பலதேவன் போக) |
| (தனதுள்) | | முட்டா ளிவனை விட்டவன் குட்டுப் | | 160. | பட்டபோ தன்றிப் பாரா னுண்மை.
பச்சாத் தாபப் படுத்துவம். நிச்சயம்.
நண்ணிய நமது கனாவின்
எண்ண மேகினு மேகு மினியே. | | | 2 | | | (புருடோத்தமன் போக) | | | (காவற் படைஞரும், சேவகர்களும் அருள்வரதனைச்சுற்றி நிற்க) |
|
|
|