| | காமமா திகளுடன் கடும்போர் விளைக்க
ஏவிய தார்கொல்? இடைவிடா தவைகள்
மேவிய காலை மெலிந்துகை யறுநம் |
| 130. | ஆவியுள் தைரிய மளித்தவர் யார்கொல்?
சுந்தரர் கருணையோ நந்திற மோவிவை?
உளமெனப் படுவதோ அளவிலாப் பெருவெளி :
கோட்டையு மில்லை, பூட்டுதா ழதற்கிலை :
நஞ்சே யனைய பஞ்சேந் திரியம், |
| 135. | அஞ்சோ வாயில்? ஆயிரம் : ஆயிரம் :
அரைநொடி யதனுள் நரகென நம்முளம்
மாற்றிடக் கணந்தொறும் வருந்தீ நினைவே
சாற்றிடக் கணிதசங் கேதமே யிலை.
இப்பெரும் விபத்தி லெப்படிப் பிழைப்பீர்? |
| 140. | அருளா தரவால் யாதோ இங்ஙனம்
இருள்தீர்ந் திருந்தீர் : இலையெனில் நிலையெது?
விட்டதுந் தொட்டதும் வெளிப்பட லின்றி
நிட்டையும் நீருங் கெட்டலைந் திடுவீர் !
கட்டம் ! கட்டம் கரதலா மலகமாய்க் |
| 145. | கண்டுமோ அருளிற் கொண்டீ ரையம் !
“யார்கேட் கின்றார்? யார்காக் கின்றார்?”
என்றீர் நன்றாய். நண்பரே ! நம்நிலை
கண்டுள மிரங்கிக் காத்தருள் புரிந்து
தொண்டுகொண் டாண்ட சுந்தரன் கருணை |
| 150. | நமக்கென உரித்தோ? நானா வுயிர்கள்
எவர்க்கும் அதுபொது வன்றோ? இயம்பீர்.
எங்கிலை யவனருள்? எல்லையி லண்டந்
தங்குவ தனைத்து மவனருட் சார்பில்
அண்டகோ டிகளிங் கொன்றோ டொன்று |
| 155. | விண்டிடா வண்ணம் வீக்கிய பாசம்,
அறியி லருளலாற் பிறிதெதுஆ கருஷணம்?
ஒன்றோ டொன்றியாப் புற்றுய ரன்பில்
நின்றஇவ் வுலகம், நிகழ்த்திய கருணை
பயிற்றிடு பள்ளியே யன்றிப் பயனறக் |
| 160. | குயிற்றிய பொல்லாக் கொடியயந் திரமோ? |
|
|
|