உன்னுதி நன்றாய். ஒருவன் தனக்கா
வந்தபோ ரன்றிஃ தூர்ப்போர். அதனால்
இதோஅங் கெய்தினோர் யாரே யாயினுஞ்

சுதேசாநு ராகத் தொடாப் லன்றிப்
பலவாந் தமது பழம்பழி மீட்போர்
கொலைபா தகஞ்செயுங் கொடுயை ரேயாம்

பாரும் ! பாரும் ! நாரா யணரிதோ-
உன்பெயர் முருக னன்றோ?

அடியேன்.

ஓகோ !

பத்தைஞ் ஞாறுளர். மெத்தவும் உத்தமர்.
மிகுதிறத் தார். போர் விரும்பினர். இவர்தந்
தகுதிக் கேற்ப தன்றிக் காவல்.

பொறு ! பொறு ! முருகா ! புரையற் றோர்க்குமற்
றுறுபணி, இன்னதென் றுண்டோ? எதிலும்
சிறுமையும் பெருமையுஞ் செய்பவர்க் கன்றிச்
செய்வினை தனகெது? மெய்ம்மையில் யாவுந்
திருத்தமாச் செய்தலே பொருத்தமுத் தமர்க்கு.

வேணுமென் றாயினு மெங்களை விடுத்தல்
நாணமு நோவுமாம் நாரா யணரே !

வேண்டுமென் றாரே விடுப்பர். சிச்சீ !
அப்படி யேதா னாயினு நமக்குக்
கைப்படு கடமையே கடமை -

முருகா !

நாலிலொன் றாயின் சாலவு மிகுதி.

அத்தனை வல்லவர் கொல்லோ? ஆயின்
இத்தனை பேர்க்குள தொழிலெலாந் தம்மேல்