(புருடோத்தமன் திரும்பி வர)

புன்மை யோர்க்கிங்

யுண்டே யுண்டே.

பேதையோர்க் கோர்

தென்னே யென்னே.

தேரா திங்ஙன்

னூழே யூழே.

சேரனே யாமிது செப்பினோன்.-போரினில்
ஒருபுற மொதுங்கி யரசனை யகற்றி
நின்றதாற் கண்டிலேன். நிறைந்த காமுகன்.

ஒன்றனு கூல முரைத்தான். நன்றே
ஊரிவன் விடுத்ததும் போரிவண் தொடுத்ததும்.
எண்ணிய கொள்கைக் கிசையும் புகன்றவை.
நண்ணுதும் நெருங்கி. நல்லது! திரும்பினன்.

(புருடோத்தமன் திரும்பிவர)

என்றுங் கண்டில மின்றுகண் டதுபோல்,

எத்தனை முகத்திடைத் தத்துறு துயரம்!
இவ்வயின் யான்வந் திறுத்தநாள் முதலாக்
கௌவையி னாழ்ந்தனை போலும்.-ஐயோ!

(குடிலன் எதிர்வர)

ஜடிதி! பெயரென்! சாற்றுதி! தத்க்ஷணம்!

அடியேன்! அடியேன்! குடிலன்! அடிமை!