முகப்பு பக்கம் எண் :
தொடக்கம்

மனோன்மணீயம்
21
எரிமே லிட்ட இழுதா யவட்கு
வரவர மம்மர் வளர்க்கக் கண்டு
175.நொந்தியா மிருக்க, வந்தன வாயசம்
கா கா இவளைக் கா’வெனக் கரைந்து ;
சேவலுந் திகைத்துத் திசைதிசை கூவின ;
கங்குல் விடிந்தும் அங்கவள் துயரம்
சற்றுஞ் சாந்த முற்றில ததனால்
180.அரச ! நீ யறியிலெஞ் சிரசிரா வென்றே
வெருவி யாங்கள் விளைவ துரைக்கும்
நிமித்திகர்க் கூஉய்க் கேட்டோம் நிமித்தம்
பெண்ணை யந்தார் சூடிட நுந்தம்
பெண்ணை யந்தார் சூட்டெனப் பேசினர் ;
185.எண்ணம் மற்றவர்க் கியாதோ வறியேம் ;
பனம்பூச் சூடியு முனம்போ லவேசுரம்.
ஏது மறியாப் பேதை ! நேற்றுத்
தவஞ்செய வாசை யென்றவள் தனக்குக்
காதனேய் காணவோ ரேதுவு மில்லை.
190.எம்தா யிருக்கு நிலைமை யினிநீ
வந்தே காண்குதி மன்னவ ரேறே !
ஜீவ. ஆ ! ஆ ! நோவிது காறுமொன் றறிகிலள்.
இதுவென் புதுமை? என்செய் கோயான்?
குடில, தவஞ்செய வாசை யென்றுதாய் நவின்ற
195.வாக்கு நோக்கின் முனிவர் மந்திரச்
செய்கையோ வென்றோ ரையம் ஜனிக்கும் ;
நேற்றங் கவட்கவர் சாற்றிய மாற்றம்
அறியலாந் தகைத்தோ?
ஜீவ.

வறிதவ் ஐயம்.

மொழியொரு சிறிது மொழிந்திலர். கண்டுழி
200.அழுதனர். அழுதா ளுடனம் மமுதும்.
ஆசி பேசியங் ககலுங் காலை
ஏதோ யந்திர மெழுதிவைத் திடவோர்
அறையுட னங்கணந் திறவுகோ லோடு
முன் பக்கம் மேல் அடுத்த பக்கம்