ஆனால் என்னை எப்பொழுதும் கண்ணெடுத்துப் பார்க்
கமாட்டாயோ?

அப்படியன்று, எப்பொழுது மனோஹரனை உயிருடன்
என் கண்முன்பாகப் பார்க்கிறேனோ, அந்த க்ஷணமே
உமது வேண்டுகோளுக் கிசைவேன். அதுவரையில் தாம்
என்னை நிர்ப்பந்திப்பது நியாய மன்று.

மனோஹரா, மனோஹரா ! -பத்மாவதி, உன்னிஷ்டம் ;
ஆயினும் உனது கரத்தையாவது சற்றுக் கொடு.
அதையாவது முத்த மிட்டுச் செல்கிறேன், உன்னைப்
பார்த்துவிட்டுச் செல்லக்கொடுத்துவைக்காமற் போன போதிலும் !