மணிமேகலையும் அதற்குப் பின் தோன்றிய  தமிழ்  இலக்கியங்களும்
முதல்  மூன்றோடு  நான்காவதான    வீடு    பேற்றினையும்   சேர்த்துப்
புருஷார்த்தங்கள்  நான்கினையும்  வலியுறுத்தின. சற்றேறக் குறைய  கம்பர்
காலம்வரை  இந்நிலை நீடித்தது . பின்னர்  நிலைமை   தலைகீழாக  மாறி
விட்டது. வேற்றினத்தவரான ஆந்திரரும் மராத்தியரும்  தமிழகத்தின்  மீது
அரசியல்  ஆதிக்கம்  பெற்றிருந்த  காலங்களிலே ,  தத்தம்  மொழியைத்
தமிழர்மீது   அவர்கள்  திணிக்கவில்லை   என்றாலும் ,  சமஸ்கிருதத்தின்
செல்வாக்கைவிரும்பியோ,விரும்பாமலோ வளர்த்தனர். ஆம்; மொகலாயரின்
ஆதிக்கத்திற்கு அடிமைப்படாமல்  தமிழகத்தைக்  காக்க  வந்த  அவர்கள்
வடமொழி ஆதிக்கத்தை நிலை நாட்டிவிட்டனர்.

     புலவர்களிலே   பலர் ,  வேற்றுமொழி  அரசர்களுடைய  நல்லெண்
ணத்தையும்   உதவியையும்  பெறும்    பொருட்டு ,  தமிழ்   மொழியின்
தனித்தன்மையைக்   காக்கத்   தவறினர்;  தமிழ்   இனத்தின்    தனித்த
பண்பாடுகளையும்  போற்றாது   விடுத்தனர் .  மொகலாயரின்  ஆதிக்கம்
வந்துவிடுமோ  என நினைத்து  நடுங்கும்  நிலையில்  இருந்த  தமிழர்கள்
- ஆந்திரரையும்  மராத்தியரையும்  மதத்தால்  தம்மவர்  எனக்  கருதி -
அரசியல்   உரிமையை   இழந்த   நிலையை   அமைதியாக     ஏற்றுக்