உபசர்க்கங்கள்
உபசர்க்கம் என்பது வடமொழியில் வினைச்சொல்லுக்கு முதலில்
சேர்ந்து வருவது. தமிழ் உபசர்க்கங்கள் மிகமிகச் சில. வடமொழி
உபசர்க்கங்கள் தமிழில் வந்து வழங்குகின்றன. அவற்றைத் தெரிந்து
கொள்வது பிழையின்றி எழுதுவதற்கும் பொருள் தெரிந்து
கொள்வதற்கும் பயன்படும்.
தமிழ் உபசர்க்கம்
தலை, கை - தலை சிறந்த, கைக்கொள்.
வடமொழி உபசர்க்கம்
(இன்மைப்பொருள் தருவன)
அப, அவ, நிஷ், நிர், வி.
அப =
அவ =
நிஷ் =
நிர் =
வி =
|
அபகீர்த்தி.
அவமானம்.
நிஷ்காரணம், நிஷ்காமிய கர்மம்.
நிர்பாக்கியம், நிரபராதி, (நிர் + அபராதி)
விரக்தி. (ரக்தி - பற்று; விரக்தி - பற்றின்மை) |
(பற்பலபொருள் தருவன)
அதி - |
மேல், மிகுதி = |
அதிரூபம், அதிவிநோதம். |
அதோ - |
கீழ் = |
அதோமுகம், அதோகதி. |
அநு - |
பின், கூட = |
இராமாநுஜன், அநுகூலம். |
அபி - |
மிகுதி = |
அபிவிருத்தி. |
உப - |
துணை = |
உபகரணம். (துணைக்கருவி) |
கு - |
அற்ப, வீண்,
இழிவான. = |
குக்கிராமம், குதர்க்கம்,
குசேலன். |
சக - |
கூட = |
சகவாசம். |
|