தொறு = உம்மீறு பெற்றுப் பொருளிடங் காலம் ஒவ்வொன்றும் என்னும் பொருள்படவரும் இடைச்சொல்.

“நவில்தொறும் நூல்நயம் போலும்’’     (குறள். 783).

தொறு - தோறு. “காண்டோறும் பேசுந்தோறும்’’ (திருவாச. 10:3).

தொறு - தொற்று. தொற்றுதல் = 1. கைகால்களாற் பற்றுதல். 2. பற்றியேறுதல்அல்லது படர்தல். “புரைதீர் தவந்தொற்று கொள்கொம்பெனுந் தெய்வமுனி’’ (உபதேச. சிவபுண்ணிய. 93). 3. ஒட்டிக்கொள்ளுதல். தொற்றுநோய் = ஒட்டிக்கொள்ளும் நோய்.

தொற்று - தொத்து. தொத்துதல் = 1. பற்றுதல். “கோற்றொத்து கூனனும்’’ (பதினொ. திருத்தொண். 48). 2. ஒட்டுதல். “உடுமீன் தொத்த புலிகனகக்கிரி வெயில் சுற்றிய தொத்தான்’’ (கம்பரா. பிரமாத். 117). 3. பற்றியேறுதல். “நரருமினித் தொத்துவர்’’ (திருவாலவா. 29 1). தொற்றுநோய் - தொத்துநோய்.

தொத்து = 1. பற்று. “சித்தந் தொத்தற’’ (ஞானவா. சுரகு. 23). 2. தொடர்பு. “தொத்தற விட்டிட’’ (திருமந். 2245). 3. திரள். “தொத்தொளிமுத்துத் தாமம்’’ (சீவக. 2653). 4. பூ இலைகாய் முதலியவற்றின் கொத்து. “தொத்தீன்மலர்ப்பொழிற் றில்லை’’ (திருக்கோ. 121). 5. அடிமை. 6. வைப்பாட்டி.

தொத்து - தொத்தன் = அடிமையாள்.

தொத்துவான் = தொத்துநோய்.

தொத்துக்குட்டி = 1. உடன்பற்றித் திரிபவன். 2. குரங்குக் குட்டிபோல் தாயைப் பற்றிக்கொண்டிருக்கும் குட்டி அல்லது பிள்ளை.

தொத்து - தொத்தாய் = சிறிய தாய். (சென்னை வழக்கு).

தொத்து - தொத்தை - தத்தை = இலையைப் பற்றிக்கொண்டு தொங்கும் கிளி. இ. தோத்தா.

தொத்து - தொந்து - தொந்தம் = 1. தொடர்பு. “தொல்லை வல்வினைத் தொந்தந்தா னென்செயும்’’ (தேவா. 4 4). 2. உறவு, உறவாடல். 3. தொடுப்பு. 4. புணர்ச்சி. 5. இரட்டை. வ. த்வந்த்வ.

துறு - துற்று. துற்றுதல் = நெருங்குதல். “மைம்மரு பூங்குழற் கற்றைதுற்ற’’ (தேவா. 83: 1). க. துத்து.

துற்று = கூட்டம் (பிங்.). தெ, துத்த.