என்றுநல் வரவுமே கூறினரே-ஆனால்
ஏனோ முகத்தில் பொலிவே இல்லை!
என்னதான் காரணம் என்பதனை-அண்ணன்
இனியும் மறைக்க விரும்பவில்லை.
அந்நிய நாட்டில் படிக்கையிலே-இங்கே
அன்னை இறந்தனர் என்பதனை
அன்றுதான் காந்தி அறிந்தனரே-உடன்
ஐயோ, அதிர்ச்சி அடைந்தனரே!
‘கண்ணுக் கெட்டாத ஓர் நாட்டினிலே-சென்று
கல்வி பயின்றிடும் வேளையிலே
அன்னை இறந்தனர் என்பதனை-காந்தி
அறிந்திடின் உள்ளம் உடைந்திடுவார்’
அண்ணனும் இப்படி எண்ணியதால்-அவர்
அன்னையைப் பற்றி எழுதவில்லை.
‘கண்ணேபோல் என்னையே காக்கும் அம்மா-அன்று
கப்பலில் ஏறிநான் செல்லுமுன்னர்,
உன்னிடம் சத்தியம் செய்தேனம்மா-அதை
உறுதியாய்க் காத்துமே வந்தேனம்மா
என்றுநான் யாரிடம் சொல்வேனம்மா’-என
எண்ணி எண்ணிகாந்தி கண்ணீர்விட்டார். | | |
|
|