பண்பு அடிச்சொல்லோடு பெயரடை விகுதியாகிய அ என்பது சேர்ந்து பெயரடைகள் தமிழில் உருவாகின்றன. இவை பெயர்ச்சொற்களுக்கு முன்னர் வந்து அப்பெயர்ச்சொற்களின் பொருளைச் சிறப்பிக்கின்றன அல்லது விளக்குகின்றன.

சான்று :

(நல்ல பெரிய தோள்களை உடையவளே)

(பெரிய ஆண்பன்றியைக் கொன்ற பிளந்த வாயினை உடைய ஆண் புலி. கேழல் - ஆண்பன்றி ; ஏற்றை - ஆண்புலி)

(தலைவன் எம்முடைய சிறிய உள்ளத்தினின்று நீங்குதலை அறியாதவன். துறைவன் = நெய்தல் நிலத் தலைவன்)

(கடத்தற்கு அருமை உடைய காட்டில் என்னைப் பிரிந்து சென்ற தலைவர்க்கு)

நல்ல, பெரிய, சிறிய, அரிய போன்ற சொல் வடிவங்கள், சங்க இலக்கியங்களில் மேலே கூறப்பட்டதுபோலப் பெயரடைகளாக மட்டுமன்றி, வினைமுற்றுகளாகவும் பெயர்களாகவும் வழங்கின.

அவை வந்தன

போன்ற தொடர்களில் வரும் வந்தன, சென்றன என்ற வினைமுற்றுகளின் இறுதியில் வரும் அ என்னும் விகுதி பன்மையைக் காட்டுகிறது.

பல

என்னும் பெயர்ச்சொற்களின் இறுதியில் உள்ள அ என்பது பன்மையைக் காட்டுகிறது.

எனவே நல் என்னும் பண்பு அடியோடு அ சேர்ந்து நல்ல என்பது,

1. ஒரு பெயரோடு சேர்ந்து அதற்கு முன்னர் வரும்போது பெயரடையாக வரும். இதனைத் தமிழிலக்கண நூலார் ‘குறிப்புப் பெயரெச்சம்’ என்பர்.

2. ஒரு சொற்றொடரின் முடிவில், அத்தொடரின் பொருளை முற்றுவித்து (முடியச்செய்து) வரும்போது, வினைமுற்றாக வரும். இதனைத் தமிழ் இலக்கண நூலார் ‘குறிப்பு வினைமுற்று’ என்பர்.

3. ஒரு வினைச்சொல்லுக்கு முன்னால் வரும்போது பெயராக வரும். இதனைத் தமிழ் இலக்கண நூலார் ‘குறிப்பு வினையால் அணையும் பெயர்’ என்பர்.

சான்று :

நல்ல பெருந்தோ ளோயே (நற்றிணை, 13 : 5)

சான்று :

அறைபுனல் வால்வளை நல்லவோ தாமே
(ஐங்குறுநூறு, 193 : 4)

சான்று :

கல்உயர் நனந்தலை நல்ல கூறி
(குறுந்தொகை, 297 : 5)

யாதினும் இனிய நண்ப ! இருத்திஈண்டு எம்மொடு
என்றான்
(கம்பராமாயணம், 2060 : 4)

பொன் நகரத்தினும் பொலம்கொள் நாகர்தம்
தொல் நகரத்தினும் தொடர்ந்த மாநிலத்து
எந் நகரத்தினும் இனிய
(கம்பராமாயணம், 3462 : 1-3)

இருக்க என இருந்தபின் இனிய கூறலும்
(கம்பராமாயணம், 221 : 2)

தற்காலத்தமிழில் பெயரடைகளின் எண்ணிக்கையும் அவற்றின் ஆட்சியும் மிக அதிகம். ஆங்கிலச் சொல்பாகுபாட்டில் பெயரடை (Adjective) என்ற ஒரு தனிப்பிரிவு வகுக்கப்பட்டது போலத் தற்காலத்தில் தமிழ்ச்சொல் பாகுபாட்டிலும் பெயரடை என்பது மொழியியலாரால் ஒரு தனிப் பிரிவாகக் கொள்ளப்பட்டது.

சங்க காலத்திலும் இடைக்காலத்திலும் நல்ல, இனிய, பெரிய, சிறிய போன்ற சொற்கள் மூன்று நிலைகளில் வழங்கலாயின எனப் பார்த்தோம். ஆனால் தற்காலத்தில் அச்சொற்கள் பெயரடை என்ற ஒரு நிலையில் மட்டுமே வழங்கி வருகின்றன. அச்சொற்கள் வினைமுற்றாகவும் பெயராகவும் வழங்கிவந்த பழைய நிலை முற்றிலும் வழக்கிழந்தது. எனவே, தற்காலத்தில் பண்படியுடன் - அ என்ற ஒட்டு (பெயரெச்ச விகுதி) சேர்த்துப் பெயரடையாக வழங்குகின்ற முறை மட்டுமே உள்ளது.

சான்று :

நல்ல பையன்

மொழியியலார் தற்காலத்தமிழில் வழங்கும் பெயரடைகளைத் தனிப்பெயரடை (Simple adjective) எனவும், ஆக்கப் பெயரடை (Derived adjectives) எனவும் இருவகையாகப் பிரித்து விளக்கிக் காட்டுகிறார்கள்.

நாகரிகமற்ற வாழ்க்கை

பெயரடைகள் பண்பு அடிச்சொற்களினின்றே தோன்றி அமைகின்றன. ஆனால் தற்காலத்தமிழில் தாழ், உயர் என்னும் வினையடிச்சொற்களுடன், இறந்தகால இடைநிலையாகிய த் என்பது சேர்ந்து வரும் தாழ்ந்த, உயர்ந்த என்னும் பெயரெச்சங்களும் பெயரடைகளாக வருகின்றன. ஆனால் இவை பெயரடைகளாக வரும்போது காலம் காட்டுவது கிடையாது.

சான்று :

தாழ்ந்த நிலை வரும்

உயர்ந்த வேலையில் இருக்கிறான்