175. நெய்தல்

	பருவத் தேன் நசைஇப் பல் பறைத் தொழுதி,
	உரவுத் திரை பொருத திணிமணல் அடைகரை,
	நனைந்த புன்னை மாச் சினை தொகூஉம்
	மலர்ந்த பூவின் மா நீர்ச் சேர்ப்பற்கு
	இரங்கேன்-தோழி!-'ஈங்கு என் கொல்?' என்று,
	பிறர்பிறர் அறியக் கூறல்
	அமைந்தாங்கு அமைக; அம்பல் அஃது எவனே?	உரை

177. நெய்தல்

	கடல் பாடு அவிந்து, கானல் மயங்கி,
	துறை நீர் இருங் கழி புல்லென்றன்றே;
	மன்றலம் பெண்ணை மடல் சேர் வாழ்க்கை
	அன்றிலும் பையென நரலும்; இன்று அவர்
	வருவர்கொல் வாழி-தோழி!-நாம் நகப்
	புலப்பினும் பிரிவு ஆங்கு அஞ்சித்
	தணப்பு அருங் காமம் தண்டியோரே?	உரை

205. நெய்தல்

	மின்னுச் செய் கருவிய பெயல் மழை தூங்க
	விசும்பு ஆடு அன்னம் பறை நிவந்தாங்கு,
	பொலம்படைப் பொலிந்த வெண் தேர் ஏறி,
	கலங்கு கடற் துவலை ஆழி நனைப்ப,
	இனிச் சென்றனனே, இடு மணற் சேர்ப்பன்;
	யாங்கு அறிந்தன்றுகொல்-தோழி!-என்
	தேம் கமழ் திரு நுதல் ஊர்தரும் பசப்பே?	உரை

248. நெய்தல்

	அது வரல் அன்மையோ அரிதே; அவன் மார்பு
	உறுக என்ற நாளே குறுகி,
	ஈங்கு ஆகின்றே-தோழி!-கானல்
	ஆடு அரை புதையக் கோடை இட்ட
	அடும்பு இவர் மணற் கோடு ஊர, நெடும் பனை
	குறிய ஆகும் துறைவனைப்
	பெரிய கூறி யாய் அறிந்தனளே.	உரை