ஓதலாந்தையார்

12. பாலை

எறும்பி அளையின் குறும் பல் சுனைய

உலைக்கல் அன்ன பாறை ஏறி,

கொடு வில் எயினர், பகழி மாய்க்கும்

கவலைத்து என்ப, அவர் தேர் சென்ற ஆறே;

அது மற்று அவலம் கொள்ளாது,

நொதுமல் கழறும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

உரை

'ஆற்றாள்' எனக் கவன்ற தோழிக்குக் கிழத்தி உரைத்தது. - ஓதலாந்தையார்

21. முல்லை

வண்டு படத் ததைந்த கொடி இணர் இடையிடுபு,

பொன் செய் புனை இழை கட்டிய மகளிர்

கதுப்பின் தோன்றும் புதுப் பூங் கொன்றைக்

கானம், 'கார்' எனக் கூறினும்,

யானோ தேறேன்; அவர் பொய் வழங்கலரே.

உரை

பருவம் வருந்துணையும் ஆற்றுவித்த தோழி, 'அவர் வரல் குறித்த பருவ வரவின் கண் இனி ஆற்றுவிக்குமாறு எவ்வாறு?' என்று தன்னுள்ளே கவன்றாட்கு, அவளது குறிப்பு அறிந்த தலைமகள், 'கானம் அவர் வரு

329. பாலை

கான இருப்பை வேனில் வெண் பூ

வளி பொரு நெடுஞ் சினை உஞற்றலின், ஆர் கழல்பு,

களிறு வழங்கு சிறு நெறி புதையத் தாஅம்

பிறங்குமலை அருஞ் சுரம் இறந்தவர்ப் படர்ந்து,

பயில் இருள் நடுநாள் துயில் அரிது ஆகி,

தெள் நீர் நிகர்மலர் புரையும்

நல் மலர் மழைக்கணிற்கு எளியவால், பனியே.

உரை

பிரிவிடை மெலிந்த கிழத்தி வற்புறுத்தும் தோழிக்கு, 'யான்' ஆற்றுவல்' என்பது படச் சொல்லியது. - ஓதலாந்தையார்

	எறும்பி அளையின் குறும் பல் சுனைய
	உலைக்கல் அன்ன பாறை ஏறி,
	கொடு வில் எயினர், பகழி மாய்க்கும்
	கவலைத்து என்ப, அவர் தேர் சென்ற ஆறே;
	அது மற்று அவலம் கொள்ளாது,
	நொதுமல் கழறும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.	உரை

	வண்டு படத் ததைந்த கொடி இணர் இடையிடுபு,
	பொன் செய் புனை இழை கட்டிய மகளிர்
	கதுப்பின் தோன்றும் புதுப் பூங் கொன்றைக்
	கானம், 'கார்' எனக் கூறினும்,
	யானோ தேறேன்; அவர் பொய் வழங்கலரே.	உரை

	கான இருப்பை வேனில் வெண் பூ
	வளி பொரு நெடுஞ் சினை உஞற்றலின், ஆர் கழல்பு,
	களிறு வழங்கு சிறு நெறி புதையத் தாஅம்
	பிறங்குமலை அருஞ் சுரம் இறந்தவர்ப் படர்ந்து,
	பயில் இருள் நடுநாள் துயில் அரிது ஆகி,
	தெள் நீர் நிகர்மலர் புரையும்
	நல் மலர் மழைக்கணிற்கு எளியவால், பனியே.	உரை