50. மருதம்

	ஐயவி அன்ன சிறு வீ ஞாழல்
	செவ்வி மருதின் செம்மலொடு தாஅய்த்
	துறை அணிந்தன்று, அவர் ஊரே; இறை இறந்து
	இலங்கு வளை நெகிழ, சாஅய்ப்
	புலம்பு அணிந்தன்று, அவர் மணந்த தோளே.	உரை

81. குறிஞ்சி

	இவளே, நின் சொல் கொண்ட என் சொல் தேறி,
	பசு நனை ஞாழல் பல் சினை ஒரு சிறைப்
	புது நலன் இழந்த புலம்புமார் உடையள்;
	உதுக் காண் தெய்ய; உள்ளல் வேண்டும்-
	நிலவும் இருளும் போலப் புலவுத் திரைக்
	கடலும் கானலும் தோன்றும்
	மடல் தாழ் பெண்ணை எம் சிறு நல் ஊரே.	உரை

310. நெய்தல்

	புள்ளும் புலம்பின; பூவும் கூம்பின;
	கானலும் புலம்பு நனி உடைத்தே; வானமும்,
	நம்மே போலும் மம்மர்த்து ஆகி,
	எல்லை கழியப் புல்லென்றன்றே;
	இன்னும் உளெனே-தோழி!-இந் நிலை
	தண்ணிய கமழும் ஞாழல்
	தண்ணம் துறைவற்கு உரைக்குநர்ப் பெறினே.	உரை

318. நெய்தல்

	எறி சுறாக் கலித்த இலங்கு நீர்ப் பரப்பின்,
	நறு வீ ஞாழலொடு புன்னை தாஅய்,
	வெறி அயர் களத்தினின் தோன்றும் துறைவன்
	குறியான் ஆயினும், குறிப்பினும், பிறிது ஒன்று
	அறியாற்கு உரைப்பலோ, யானே? எய்த்த இப்
	பணை எழில் மென் தோள் அணைஇய அந் நாள்
	பிழையா வஞ்சினம் செய்த
	களவனும், கடவனும், புணைவனும், தானே.	உரை

328. நெய்தல்

	சிறு வீ ஞாழல் வேர் அளைப் பள்ளி
	அலவன் சிறு மனை சிதைய, புணரி
	குணில் வாய் முரசின் இரங்கும் துறைவன்
	நல்கிய நாள் தவச் சிலவே; அலரே,
	வில் கெழு தானை விச்சியர் பெருமகன்
	வேந்தரொடு பொருத ஞான்றை, பாணர்
	புலி நோக்கு உறழ் நிலை கண்ட
	கலி கெழு குறும்பூர் ஆர்ப்பினும் பெரிதே.	உரை

397. நெய்தல்

	நனை முதிர் ஞாழற் தினை மருள் திரள் வீ
	நெய்தல் மா மலர்ப் பெய்த போல
	ஊதை தூற்றும் உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	தாய் உடன்று அலைக்கும் காலையும், வாய்விட்டு,
	'அன்னாய்!' என்னும் குழவி போல,
	இன்னா செயினும் இனிது தலையளிப்பினும்,
	நின் வரைப்பினள் என் தோழி;
	தன் உறு விழுமம் களைஞரோ இலளே.	உரை