53. மருதம்

	எம் அணங்கினவே-மகிழ்ந! முன்றில்
	நனை முதிர் புன்கின் பூத் தாழ் வெண் மணல்,
	வேலன் புனைந்த வெறி அயர் களம்தொறும்
	செந் நெல் வான் பொரி சிதறி அன்ன,
	எக்கர் நண்ணிய எம் ஊர் வியன் துறை,
	நேர் இறை முன்கை பற்றி,
	சூரரமகளிரோடு உற்ற சூளே.	உரை

100. குறிஞ்சி

	அருவிப் பரப்பின் ஐவனம் வித்திப்
	பரு இலைக் குளவியொடு பசு மரல் கட்கும்
	காந்தள்அம் சிலம்பில் சிறுகுடி பசித்தென,
	கடுங் கண் வேழத்துக் கோடு நொடுத்து உண்ணும்
	வல்வில் ஓரி கொல்லிக் குடவரைப்
	பாவையின் மடவந்தனளே-
	மணத்தற்கு அரிய, பணைப் பெருந் தோளே.	உரை

210. முல்லை

	திண் தேர் நள்ளி கானத்து அண்டர்
	பல் ஆ பயந்த நெய்யின், தொண்டி
	முழுதுடன் விளைந்த வெண்ணெல் வெஞ் சோறு
	எழு கலத்து ஏந்தினும் சிறிது-என் தோழி
	பெருந் தோள் நெகிழ்த்த செல்லற்கு
	விருந்து வரக் கரைந்த காக்கையது பலியே.	உரை

238. மருதம்

	பாசவல் இடித்த கருங் காழ் உலக்கை
	ஆய் கதிர் நெல்லின் வரம்பு அணைத் துயிற்றி,
	ஒண் தொடி மகளிர் வண்டல் அயரும்
	தொண்டி அன்ன என் நலம் தந்து,
	கொண்டனை சென்மோ-மகிழ்ந!-நின் சூளே.	உரை

269. நெய்தல்

	சேயாறு சென்று, துனைபரி அசாவாது,
	உசாவுநர்ப் பெறினே நன்றுமன் தில்ல-
	வயச் சுறா எறிந்த புண் தணிந்து, எந்தையும்
	நீல் நிறப் பெருங் கடல் புக்கனன்; யாயும்
	உப்பை மாறி வெண்ணெல் தரீஇய
	உப்பு விளை கழனிச் சென்றனள்; அதனால்,
	பனி இரு பரப்பின் சேர்ப்பற்கு,
	'இனி வரின் எளியள்' என்னும் தூதே.	உரை

277. பாலை

	ஆசு இல் தெருவின் ஆசு இல் வியன் கடை,
	செந்நெல் அமலை வெண்மை வெள் இழுது
	ஓர் இல் பிச்சை ஆர மாந்தி,
	அற்சிர வெய்ய வெப்பத் தண்ணீர்
	சேமச் செப்பில் பெறீஇயரோ, நீயே-
	'மின்னிடை நடுங்கும் கடைப் பெயல் வாடை,
	எக் கால் வருவது?' என்றி;
	அக் கால் வருவர், எம் காதலோரே.	உரை