35. மருதம்

	நாண் இல மன்ற, எம் கண்ணே-நாள் நேர்பு,
	சினைப் பசும்பாம்பின் சூல் முதிர்ப்பன்ன
	கனைத்த கரும்பின் கூம்பு பொதி அவிழ
	நுண் உறை அழிதுளி தலைஇய
	தண் வரல் வாடையும், பிரிந்திசினோர்க்கு அழலே.	உரை

43. பாலை

	'செல்வார் அல்லர்' என்று யான் இகழ்ந்தனனே;
	'ஒல்வாள் அல்லள்' என்று அவர் இகழ்ந்தனரே:
	ஆயிடை, இரு பேர் ஆண்மை செய்த பூசல்,
	நல்அராக் கதுவியாங்கு, என்
	அல்லல் நெஞ்சம் அலமலக்குறுமே.	உரை

119. குறிஞ்சி

	சிறு வெள் அரவின் அவ் வரிக் குருளை
	கான யானை அணங்கியா அங்கு-
	இளையள், முளை வாள் எயிற்றள்,
	வளையுடைக் கையள்-எம் அணங்கியோளே.	உரை

134. குறிஞ்சி

	அம்ம வாழி-தோழி!-நம்மொடு
	பிரிவு இன்று ஆயின் நன்றுமன் தில்ல-
	குறும் பொறைத் தடைஇய நெடுந் தாள் வேங்கைப்
	பூவுடை அலங்கு சினை புலம்பத் தாக்கிக்
	கல் பொருது இரங்கும் கதழ் வீழ் அருவி,
	நிலம் கொள் பாம்பின், இழிதரும்
	விலங்கு மலை நாடனொடு கலந்த நட்பே.	உரை

154. பாலை

	யாங்கு அறிந்தனர்கொல்- தோழி! - பாம்பின்
	உரி நிமிர்ந்தன்ன உருப்பு அவிர் அமையத்து,
	இரை வேட்டு எழுந்த சேவல் உள்ளி,
	பொறி மயிர் எருத்தின் குறு நடைப் பேடை
	பொரிகாற் கள்ளி விரிகாய் அம் கவட்டுத்
	தயங்க இருந்து, புலம்பக் கூஉம்
	அருஞ் சுர வைப்பின் கானம்
	பிரிந்து, சேண் உறைதல் வல்லுவோரே?	உரை

158. குறிஞ்சி

	நெடு வரை மருங்கின் பாம்பு பட இடிக்கும்
	கடு விசை உருமின் கழறு குரல் அளைஇக்
	காலொடு வந்த கமஞ் சூல் மா மழை!
	ஆர் அளி இலையோ நீயே? பேர் இசை
	இமயமும் துளக்கும் பண்பினை;
	துணை இலர், அளியர், பெண்டிர்; இஃது எவனே?	உரை

185. குறிஞ்சி

	'நுதல் பசப்பு இவர்ந்து, திதலை வாடி,
	நெடு மென் பணைத் தோள் சாஅய், தொடி நெகிழ்ந்து,
	இன்னள் ஆகுதல் நும்மின் ஆகும்' எனச்
	சொல்லின், எவன் ஆம்-தோழி!-பல் வரிப்
	பாம்பு பை அவிந்தது போலக் கூம்பி,
	கொண்டலின் தொலைந்த ஒண் செங் காந்தள்
	கல்மிசைக் கவியும் நாடற்கு, என்
	நல் மா மேனி அழி படர் நிலையே?	உரை

190. முல்லை

	நெறி இருங் கதுப்பொடு பெருந் தோள் நீவி,
	செறிவளை நெகிழ, செய்பொருட்கு அகன்றோர்
	அறிவர்கொல் வாழி-தோழி!-பொறி வரி
	வெஞ் சின அரவின் பைந் தலை துமிய
	நரை உரும் உரறும் அரை இருள் நடுநாள்,
	நல் ஏறு இயங்குதொறு இயம்பும்
	பல் ஆன் தொழுவத்து ஒரு மணிக் குரலே?	உரை

235. பாலை

	ஓம்புமதி; வாழியோ-வாடை!-பாம்பின்
	தூங்கு தோல் கடுக்கும் தூ வெள் அருவிக்
	கல் உயர் நண்ணியதுவே-நெல்லி
	மரையினம் ஆரும் முன்றில்
	புல் வேய் குரம்பை நல்லோள் ஊரே.	உரை

239. குறிஞ்சி

	தொடி நெகிழ்ந்தனவே; தோள் சாயினவே;
	விடும் நாண் உண்டோ?-தோழி!-விடர் முகைச்
	சிலம்புடன் கமழும் அலங்கு குலைக் காந்தள்
	நறுந் தாது ஊதும் குறுஞ் சிறைத் தும்பி
	பாம்பு உமிழ் மணியின் தோன்றும்
	முந்தூழ் வேலிய மலைகிழவோற்கே.	உரை

268. நெய்தல்

	'சேறிரோ?' எனச் செப்பலும் ஆற்றாம்;
	'வருவிரோ? என வினவலும் வினவாம்;
	யாங்குச் செய்வாம்கொல்?-தோழி!-பாம்பின்
	பையுடை இருந் தலை துமிக்கும் ஏற்றொடு
	நடு நாள் என்னார், வந்து,
	நெடு மென் பணைத் தோள் அடைந்திசினோரே.	உரை

354. மருதம்

	நீர் நீடு ஆடின் கண்ணும் சிவக்கும்;
	ஆர்ந்தோர் வாயில் தேனும் புளிக்கும்;
	தணந்தனைஆயின், எம் இல் உய்த்துக் கொடுமோ-
	அம் தண் பொய்கை எந்தை எம் ஊர்க்
	கடும் பாம்பு வழங்கும் தெருவில்
	நடுங்கு அஞர் எவ்வம் களைந்த எம்மே?	உரை

391. முல்லை

	உவரி ஒருத்தல் உழாஅது மடியப்
	புகரி புழுங்கிய புயல் நீங்கு புறவில்,
	கடிது இடி உருமின் பாம்பு பை அவிய,
	இடியொடு மயங்கி இனிது வீழ்ந்தன்றே;
	வீழ்ந்த மா மழை தழீஇப் பிரிந்தோர்
	கையற வந்த பையுள் மாலை,
	பூஞ் சினை இருந்த போழ்கண் மஞ்ஞை
	தாஅம்நீர் நனந்தலை புலம்பக்
	கூஉம்-தோழி!-பெரும் பேதையவே!	உரை