(து - ம்.) என்பது, தலைவி கருதியவண்ணம் அவளை இரவிலே அழைத்துக்கொண்டு செல்லுந் தலைமகன் விடிந்தபின் சுரமும் இடையூறுங் கடந்து போகுழித் தலைமகளை நோக்கி நெறியெங்கும் பொழிலும் ஊர்களுமாயுள்ளனவாதலின், நீ வழிவிளையாடி வருந்தாதேகு எனக் கூறி மெல்லக்கொண் டேகா நிற்பது.
(இ - ம்.) இதனை "ஒன்றாத் தமரினும் பருவத்தும்" (தொல்-அகத்-41) என்னும் நூற்பாவின்கண் "அப்பாற்பட்ட ஒருதிறத்தானும்" என்னும் விதியின்கண் அமைத்துக் கொள்க.
இதனை ஆசிரியர் நச்சினார்க்கினியர் பாலைக்கட் புணர்ச்சி நிகழ்ந்தமைக்கு எடுத்துக்காட்டுவர் (தொல். அகத். 15. மேற்கோள்.)
| அழிவில முயலு மார்வ மாக்கள் |
| வழிபடு தெய்வங் கட்கண் டாஅங் |
| கலமரல் வருத்தந் தீர யாழநின் |
| னலமென் பணைத்தோ ளெய்தின மாகலின் |
| 5 | பொரிப்பூம் புன்கி னெழில்தகை யொண்முறி |
| சுணங்கணி வனமுலை யணங்குகொளத் திமிரி |
| நிழல்காண் தோறு நெடிய வைகி |
| மணல்காண் தோறும் வண்ட றைஇ |
| வருந்தா தேகுமதி வாலெயிற் றோயே! |
| 10 | மாநனை கொழுதி மகிழ்குயி லாலும் |
| நறுந்தண் பொழில கானங் |
| குறும்ப லூரயாஞ் செல்லும் ஆறே. |
(சொ - ள்.) வால் எயிற்றோயே - வெள்ளிய பற்களையுடையோய!்; யாம் செல்லும் ஆறு கானம் - யாம் செல்லும் நெறியில் உள்ள காடெல்லாம்; மா நனை கொழுதி மகிழ் குயில் ஆலும் நறுந் தண்பொழில - மாமரத்தின் அரும்பைக் கோதி மகிழ்கின்ற குயில் கூவி விளையாடும் நறிய தண்ணிய சோலையை யுடையன; குறும்பல் ஊர - அன்றியும் அடுத்தடுத்துள்ள பல ஊர்களையுமுடையன; அழிவு இல முயலும் ஆர்வ மாக்கள் வழிபடு தெய்வம் கண் கண்டு ஆங்கு - சிதைவில்லாத செயலை முயல்கின்ற ஆர்வ மாந்தர் அக்காரியம் முற்றுப்பெறுமாறு தாம் வழிபடு தெய்வத்தைக் கண்கூடாகக் கண்டாற் போல; அலமரல் வருத்தந்