290. மதுரை மருதனிளநாகனார்

    திணை : மருதம்.

    துறை : (1) இது, பரத்தை விறலிமேல் வைத்துத் தலைமகளை நெருங்கிச் சொல்லியது.

    (து - ம்.) என்பது, காமக்கிழத்தி விறலியை நோக்கிச் சொல்லுவாள்போலக் கூறித் தலைவியைப் புலவி தணிக்கின்றாள், ஊரனது தொடர்பை விரும்பினையாயின் என் சொல்லைக் கொள்ளுவையாக; நின் தகுதிக்கு இப்புலவி தகாதுகாண்; அவனை வண்டென்பதன்றி மகனென்னாராதலிற் புலவாதே கொள்ளென நயந்து கூறாநிற்பது.

    (இ - ம்.) இதற்கு,

	"காதற் சோர்விற் கடப்பாட் டாண்மையின்
	தாய்போற் றழீஇக் கழறியும் மனைவியைக்
	காய்வின் றவன்வயிற் பொருத்தற் கண்ணும்"             (தொல்.கற். 10)

என்னும் விதிகொள்க.

    துறை :(2) பரத்தையிற் பிரிய வாயிலாய்ப்புக்க பாணன் கேட்பத் தோழி சொல்லியதூஉமாம்.

    (து - ம்.) என்பது, வெளிப்படை.

    (இ - ம்.) இதற்கு, "பாணர் . . . . . பேணிச் சொல்லிய குறைவினை யெதிரும்" (தொல். கள. 9) என்னும் விதிகொள்க.

	வயல்வெல் ஆம்பல் சூடுதரு புதுப்பூக்
	கன்றுடைப் புனிற்றா தின்ற மிச்சில்
	ஓய்விடு நடைப்பகடு ஆரு மூரன்
	தொடர்புநீ வெஃகினை யாயின் என்சொல்
5	கொள்ளல் மாதோ முள்ளெயிற் றோயே
	நீயே பெருநலத் தகையே அவனே
	நெடுநீர்ப் பொய்கை நடுநாள் எய்தித்
	தண்கமழ் புதுமலர் ஊதும்
	வண்டென மொழிப மகனென் னாரே.

    (சொ - ள்.) முள் எயிற்றோய் - முட்போன்ற கூரிய பற்களையுடையோய்!; வயல் வெள் ஆம்பல் சூடு தரு புதுப் பூக் கன்று உடைப் புனிற்று ஆ தின்ற மிச்சில் - வயலில் மள்ளர் அறுக்கும் கதிரோடு அறுபட்டு அரிச் சூட்டொடு களத்திற் கொணர்ந்து போடப்பட்ட வெளிய ஆம்பலின் அப்பொமுது மலர்ந்த புதிய பூ, கன்றை அணிமையில் ஈன்றுடைய பசுவானது தின்று எஞ்சிய மிச்சிலை; ஓய்விடு நடைப் பகடு ஆரும் ஊரன் - உழுது விட்ட