161. குறிஞ்சி

	பொழுதும் எல்லின்று; பெயலும் ஓவாது,
	கழுது கண் பனிப்ப வீசும்; அதன்தலைப்
	புலிப்பல் தாலிப் புதல்வன் புல்லி,
	''அன்னா!'' என்னும், அன்னையும்: அன்னோ!
	என் மலைந்தனன்கொல் தானே-தன் மலை
	ஆரம் நாறும் மார்பினன்
	மாரி யானையின் வந்து நின்றனனே?	உரை

162. முல்லை

	கார் புறந்தந்த நீருடை வியன் புலத்துப்
	பல் ஆ புகுதரூஉம் புல்லென் மாலை-
	முல்லை! வாழியோ, முல்லை!-நீ நின்
	சிறு வெண் முகையின் முறுவல் கொண்டனை;
	நகுவை போலக் காட்டல்
	தகுமோ, மற்று-இது தமியோர்மாட்டே?	உரை

163.நெய்தல்

	யார் அணங்குற்றனை-கடலே! பூழியர்
	சிறு தலை வெள்ளைத் தோடு பரந்தன்ன
	மீன் ஆர் குருகின் கானல்அம் பெருந்துறை.
	வெள் வீத் தாழை திரை அலை
	நள்ளென் கங்குலும் கேட்கும், நின் குரலே?	உரை

164. மருதம்

	கணைக் கோட்டு வாளைக் கமஞ் சூல் மட நாகு
	துணர்த் தேக்கொக்கின் தீம் பழம் கதூஉம்
	தொன்று முதிர் வேளிர் குன்றூர்க் குணாது
	தண் பெரும் பௌவம் அணங்குக-தோழி!-
	மனையோள் மடமையின் புலக்கும்
	அனையேம் மகிழ்நற்கு யாம் ஆயினம் எனினே!	உரை

165. குறிஞ்சி

	மகிழ்ந்ததன் தலையும் நற உண்டாங்கு,
	விழைந்ததன் தலையும் நீ வெய்துற்றனை-
	இருங் கரை நின்ற உப்பு ஒய் சகடம்
	பெரும் பெயல் தலைய வீஇந்தாங்கு, இவள்
	இரும் பல் கூந்தல் இயல் அணி கண்டே.	உரை

166. நெய்தல்

	தண் கடற் படு திரை பெயர்த்தலின், வெண் பறை
	நாரை நிரை பெயர்ந்து அயிரை ஆரும்,
	ஊரோ நன்றுமன், மரந்தை;
	ஒரு தனி வைகின், புலம்பு ஆகின்றே.	உரை

167. முல்லை

	முளி தயிர் பிசைந்த காந்தள் மெல் விரல்,
	கழுவுறு கலிங்கம், கழாஅது, உடீஇ,
	குவளை உண்கண் குய்ப்புகை கழுமத்
	தான் துழந்து அட்ட தீம் புளிப் பாகர்
	''இனிது'' எனக் கணவன் உண்டலின்,
	நுண்ணிதின் மகிழ்ந்தன்று ஒண்ணுதல் முகனே.	உரை

168. பாலை

	மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகை
	இரும் பனம் பசுங் குடை பலவுடன் பொதிந்து
	பெரும் பெயல் விடியல் விரித்து விட்டன்ன
	நறுந் தண்ணியளே, நல் மா மேனி;
	புனற் புணை அன்ன சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	மணத்தலும் தணத்தலும் இலமே;
	பிரியின் வாழ்தல் அதனினும் இலமே.	உரை

169. மருதம்

	சுரம் செல் யானைக் கல் உறு கோட்டின்
	தெற்றென இறீஇயரோ-ஐய! மற்று யாம்
	நும்மொடு நக்க வால் வெள் எயிறே:
	பாணர் பசுமீன் சொரிந்த மண்டை போல
	எமக்கும் பெரும் புலவு ஆகி,
	நும்மும் பெறேஎம், இறீஇயர் எம் உயிரே.	உரை

170. குறிஞ்சி

	பலரும் கூறுக, அஃது அறியாதோரே-
	அருவி தந்த நாட் குரல் எருவை
	கயம் நாடு யானை கவளம் மாந்தும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை
	தலைபோகாமை நற்கு அறிந்தனென், யானே,	உரை