மு. ¹ ‘நீத்த கிழவனை நிகழுமாறு படீஇக் காத்த தன்மையிற் கண்ணின்று பெயர்க்குங்கால் தோழிக்குக் கூற்று நிகழ்ந்தது(தொல். கற்பு. 9, இளம்.); ‘இதனுள் அம்பலொடு வாரலெனவே, பன்னாள் நீத்தமையுங் கண்ணின்று பெயர்த்தமையுங் கூறிற்று. கோழி போலத் தாயர் மகளிரைத் தழீஇக் கொண்டா ரென்றலிற் புறம்போயும் பயமின்றெனக் காத்த தன்மை கூறிற்று’. (தொல். கற்பு. 9, ந..)

     ஒப்புமைப் பகுதி 1. மனையுறைகோழி: “மனைவா ழளகு”, “மனையுறை கோழியோடு” (பெரும்பாண். 256, 299); “மனையளகு” (திருவள்ளுவ. 5.)

     2. வேலிவெருகு: “ஈர்முள் வேலிப் புலவுநாறு முன்றில், எழுதியன்ன கொடிபடு வெருகின், பூளை யன்ன பொங்குமயிர்ப் பிள்ளை” (அகநா. 297:12-4.)

     1-2. வெருகு மாலைக் காலத்திற் கோழியைக் கவர்தல்: “குவியடி வெருகின் பைங்க ணேற்றை, ஊனசைப் பிணவி னுயங்கு பசிகளை இயர், தளிர்புரை கொடிற்றிற் செறிமயி ரெருத்திற், கதிர்த்த சென்னிக் கவிர்ப்பூ வன்ன, நெற்றிச் சேவ லற்றம் பார்க்கும், புல்லென் மாலையும்” (அகநா. 367:8-12.)

     4. பிள்ளை: குறுந். 46:5, 92:4.

     1-4. வெருகினை யஞ்சி, கோழிப் பேடை ஒலித்தல்: “ஊர்முது வேலிப் பார்நடை வெருகின், இருட்பகை வெரீஇய நாகிளம் பேடை, உயிர்நடுக் குற்றுப் புலாவிட் டரற்ற” (புறநா. 326:1-3.)

(139)

தலைவி கூற்று

(தலைவன் பொருள்வயிற் பிரிந்த காலத்தில் அவனுடைய பிரிவினால் துன்புற்ற தலைவியை நோக்கி, “நீ ஆற்றாமல் இருக்கின்றாய்” என்று தோழி இரங்கினாளாக, “இவ்வூர் இப்பொழுது யான் டுந்துன்பத்தை எங்ஙனம் அறிந்தது?” என்று முன்னிலைப் புறமொழியாகத் தலைவி கூறியது.)

140.	வேதின வெரிநி னோதி முதுபோத்
	தாறுசென் மாக்கள் புட்கொளப் பொருந்தும்
	சுரனே சென்றனர் காதல ருரனழிந்
	தீங்கியான் றாங்கிய வெவ்வம்
5	யாங்கறிந் தன்றிவ் வழுங்க லூரே.

என்பது பொருள்வயிற் பிரிந்தவிடத்து, நீ ஆற்றுகின்றிலை யென்ற தோழிக்குத் தலைமகள் சொல்லியது.

அள்ளூர் நன்முல்லை.

     (பி-ம்.) 2. ‘புட்கொளப்போதும’்; 4. ‘யானழுங்கிய’; 5. ‘ஆங்கறிந’்.

1.	பரத்தையிற் பிரிந்து தலைவியைக் கைவிட்ட தலைவனைத் தானொழுகும் இல்லறத்தே படுத்தல் வேண்டிப் புறத்தொழுக்கிற் பயனின்மை கூறிக்காத்த தன்மையினாலே கண்ணோட்டமின்றி நீக்குதல் (ந.)