மேற்கோளாட்சி1. அகத்திணையில் புறத்திணைக் கருப்பொருள் உவமமாக வந்தது (தொல். அகத். 55,ந. ) 2-3. நெஞ்சை உணர்வு உடையதுபோல வெகுளி பற்றிக் கூறியது (தொல். பொருளியல், 2, ந.)மு. உணர்ப்புவயின் வாரா ஊடற்கண் தலைவன் புலத்தல் (தொல். கற்பு. 15, இளம், ந.); துன்பத்துப் புலம்பலென்னும் மெய்ப்பாடு தலைவனுக்கும் உரியது (தொல்.மெய்ப் .22,பேர்; இ.வி. 580); ‘தலைவி தான் உணர்த்தவும் உணராமல் தன்னைக் கைவிட்டுப் பிரியின், தான் அவளை நீங்குதற்கு அஞ்சிய அச்சத்தின் கண்ணும் தலைவற்குக் கூற்று நிகழும்; அஃது உணர்ப்புவயின் வாரா ஊடலாம்’(தொல். கற்பு.5, ந.); தலைமகன் புலவி தணியாளாகத் தலைமகன் ஊடல் (நம்பி.206.)

     ஒப்புமைப் பகுதி 1. எவ்வி: புறநா. 233:6, அடிக். 2. புல்லென்றல். குறுந். 41:5, 277:2,310:4; கலித் . 3,4 1-2 பாணர் பொற்பூச் சூடுதல்: (பொருந. 159 - 60, அடிக்); “பூப்புனையும், நற்குலத்துட் டோன்றிய நல்லிசையாழ்த் தொல்புலவீர்” (பு.வெ. 31). 3, வாழிய நெஞ்சே; குறுந். 199:2, இனைமதி வாழிய நெஞ்சே: “உடைமதி வாழிய நெஞ்சே” (அகநா. 123:8); பட். 230. மனைமரம்: “மனைமரத்தான்” (மதுரைக். 268); “மனைமர மொசிய வொற்றி” (அகநா. 58:13.)

    4. எல்லுறு மௌவல்: “அரும்பவிழ் முல்லை, நிகர்மலர்” (சிலப்.9;1-2) 3-4. மனைமரத்தில் உள்ள மௌவல்: “மயிலடி யிலைய மாக்குர னொச்சி, மனைநடு மௌவலொ டூழ்முகை யவிழ” (நற். 115:-5-6); “மனையிள நொச்சி மௌவன் வான்முகை”, “மனைய, தாழ்வி னொச்சி சூழ்வன மலரும், மௌவன் மாச்சினை” (அகநா. 21:1, 23:10-12);“இல்வளர் முல்லையொடு மல்லிகை”, “மனைவளர் முல்லை” (சிலப் 4:27, 13:120); “இல்லெழு முல்லையொடு மல்லிகை மயங்கி”, “மனைப்பூங் காவின் மருங்கிற் கவினிய, பைந்தார் முல்லை வெண்போது நெகிழ” (பெருங்.1.33:73,3.7: 13-4) 5. பல்லிருங் கூந்தல்: நெடுநல். 54; ஐங். 308:1, 429:1; கலி. 101:41-2; அகநா. 43:11; மணி.22:130; சீவக. 164, 989.

(19)

தலைவி கூற்று

(தலைவனது பிரிவை உணர்த்திய தோழியை நோக்கி, என்பாலுள்ள அருளையும் அன்பையும் நீக்கிப் பிரிவது அறிவுடையோருக்கு ழகன்று” என்று தலைவி உணர்த்தியது.)

20.	அருளு மன்பு நீக்கித் துணைதுறந்து
	பொருள்வயிற் பிரிவோ ருரவோ ராயின்
	உரவோ ருரவோ ராக
	மடவ மாக மடந்தை நாமே.

என்பது செலவுணர்த்திய தோழிக்குக் கிழத்தி உரைத்தது.

    (செலவு - தலைவன் பொருள்வயிற் பிரிதலை.)

கோப்பெருஞ் சோழன்.