உலோச்சன். (பி-ம்.) 1. ‘கருவிப்பெயன் மழை’; 3. ‘வொண்டேரேறிக்’; 4. ‘றிவலை’.
(ப-ரை.) தோழி-, இடு மணல் சேர்ப்பன் - அலைகள்கொண்டு வந்திட்ட மணலையுடைய கடற்கரையையுடைய தலைவன், மின்னு செய் கருவிய - மின்னலைச் செய்கின்றதொகுதியையுடையனவாகிய, பெயல் மழை தூங்க - பெய்தலையுடைய மேகம் பெய்யாநிற்ப, விசும்பு ஆடு அன்னம் - வானத்தில் அசையும் அன்னப் பறவை, பறை நிவந்தாங்கு - பறத்தலில் உயர்ந்ததைப்போல, பொலம்படை பொலிந்த - பொற்படைகளாற் பொலிவு பெற்ற, வெள் தேர் ஏறி -யானைமருப்பாற் செய்த வெள்ளிய தேரின்கண் ஏறி, கலங்கு கடல் துவலை - கலங்கிய கடலிலுள்ள அலையின் நீர்த்துளிகள், ஆழி நனைப்ப - அத்தேரின் சக்கரங்களை நனைக்க,இனி சென்றனன் - இப்பொழுது என்னைப் பிரிந்து சென்றான்; பசப்பு - பசலையானது, யாங்கு அறிந்தன்று - இதனை எப்படி அறிந்தது? என் தேம் கமழ் திருநுதல் ஊர்தரும் - எனது மணம் கமழ்கின்ற அழகிய நெற்றியிடத்துஅது பரவா நிற்கின்றது.
(முடிபு) தோழி, சேர்ப்பன் ஏறி நனைப்பச் சென்றனன்; பசப்புயாங்கறிந்தன்று கொல்? நுதலில் ஊர்தரும்.
(கருத்து) தலைவன் பிரிவினால் யான் பசலை நோயுற்றேன்.
(வி-ரை.) பறை-பறத்தல்; சிறகுமாம். படை-தட்டு; பக்கத்திலமைத்தபலகைகளுமாம்; “இழையணி நெடுந்தேர்” (புறநா. 123:4) என்பதற்கு,