முகந்த கமஞ்சூன் மாமழை, மாதிர நனந்தலை புதையப் பாஅய்” (நற். 112:7-9, 347:1-2).

     2. மழைநீரால் நிலம் மறைதல்: “தூஉ யன்ன துவலை துவற்றலின், தேஎந் தேறாக் கடும்பரிக் கடும்பொடு” (மலைபடு. 363-4); “மாநிலந்தோன்றாமை மலிபெய றலைஇ” (பரி. திரட்டு. 2:1).

     4. பல்லோர் துஞ்சும் கங்குல்: குறுந். 6:1-3, ஒப்பு. 244:1, ஒப்பு.

     பானாள்: குறுந். 94:3, ஒப்பு.

     5. ஓங்கல் வெற்ப: அகநா. 18:8.

     5. மு.யா.வி. 95, மேற். “துணியிரும் பௌவம்”

     6. வேங்கைமலர் கமழ்தல்: குறுந். 84:4; அகநா. 118;2, 218:21,268:3-4, 365:13-4, 378:2-4, 388:6-7; புறநா. 265:2.

     சிறுகுடி: குறுந். 184:2, ஒப்பு.

     வேங்கைமரம் வீட்டினருகில் இருத்தல்: குறுந். 266:3.

(355)

செவிலித்தாய் கூற்று

(தலைவி தலைவனுடன் போயினபின், “என்மகள் எங்ஙனம் பாலையிற் செல்லும் ஆற்றல் பெற்றாள்?” என்று செவிலி கூறி வருந்தியது.)

356.	நிழலான் றவிந்த நீரி லாரிடைக்
	கழலோன் காப்பக் கடுகுபு போகி
	அறுசுனை மருங்கின் மறுகுபு வெந்த
	வெவ்வெங் கலுழி தவ்வெனக் குடிக்கிய
5	யாங்குவல் லுநள்கொ றானே யேந்திய
	செம்பொற் புனைகலத் தம்பொரிக் கலந்த
	பாலும் பலவென வுண்ணாள்
	கோலமை குறுந்தொடித் தளிரன் னோளே.

என்பது மகட் போக்கிய செவிலித்தாய் உரைத்தது.

     (மகட் போக்கிய - தலைமகள் தலைவனுடன் போதற்குக் காரண மாகிய.)

கயமன். (பி-ம். கயமனார்).

     (பி-ம்.) 1. ‘நிழலான்று விரிந்த’ 4. ‘வெவ்வங்’, ‘குடித்தி’, ‘குடித்திய’7. ‘பரலும் பல’.

     (ப-ரை.) ஏந்திய செ பொன் புனை கலத்து - கையிலேந்திய செம்பொன்னாலாகிய புனைந்த பாத்திரத்தில் உள்ள,அம் பொரி கலந்த - அழகிய பொரியோடு கலந்த, பாலும்பல என - பாலையும் மிக்கன என்று கூறி, உண்ணாள் - உண்ணாளாகிய, கோல் அமை குறு தொடி - திரட்சியமைந்தகுறிய வளையையணிந்த, தளிர் அன்னோள் - தளிரை ஒத்தமென்மையையுடைய என்மகள், நிழல் ஆன்று அவிந்த -