பித்திகத்தின் அரும்பு மாரிக்காலத்துக்கு உரித்தாதலும் சிவந் திருத்தலும்: “மலிபெயற் கலித்த மாரிப் பித்திகத்துக், கொயலரு நிலைய பெயலேர் மணமுகைச், செவ்வெரிந்” (அகநா. 42: 1-3.)

    3. பானாள்: குறுந்.142:3, 145:3, 301:4, 311:4, 355:4, 375:5, கலி. 30:9.

    6. அருவி தத்தல்: “தத்துற்று... இழுமென விழிதரு மருவி” (முருகு. 305-16.) தத்த - தாவ; தஞ்சை.26.

     கருவி மாமழை: குறுந். 42:2, ஒப்பு; நைடதம், நாட்டு, 1.

     மழைக் குரல்: “மழைமுழங்கு கடுங்குரல்” (குறுந். 396:6)

(94)

தலைவன் கூற்று

(தனது வேறுபாடு கண்டு வினாவிய பாங்கனுக்கு, “ஒரு குறமகள்பாற் கொண்ட காமத்தால் என்கண் இஃது உண்டாயிற்று” என்று தலைவன் கூறியது.)

95.	மால்வரை யிழிதருந் தூவெள்ளருவி
	கன்முகைத் ததும்பும் பன்மலர்ச் சாரற்
	சிறுகுடிக் குறவன் பெருந்தோட் குறுமகள்
	நீரோ ரன்ன சாயல்
5	தீயோ ரன்னவென் னுரனவித் தன்றே.

என்பது தலைமகன் பாங்கற்கு உரைத்தது.

கபிலர்.

    (பி-ம்) 2. ‘கண்முகைத்,; 3,’குறமகள’்.

    (ப-ரை.) தோழ-----, மால் வரை இழிதரும் -பெரிய மலையினிடத்து வீழும், அருவி-----, கல் முகை ததும்பும் - பாறைகளின் வெடிப்புக்களில் ஒலிக்கும், பல் மலர் சாரல் - பலமலரையுடைய சாரலில் உள்ள, சிறு குடி குறவன் - சிற்றூரிலுள்ள குறவனுடைய, பெரு தோள் குறுமகள் - பெரிய தோளையுடைய சிறிய மகளினது, நீர் ஓரன்ன சாயல் - நீரைப் போன்ற மென்மை, தீ ஓரன்ன என் உரன் அவித்தன்று - தீயை ஒத்த என் வலியைக் கெடச் செய்தது.

    (முடிபு) குறுமகளது சாயல் என் உரனை அவித்தன்று.

    (கருத்து) நான் ஒரு மலைவாணர் மகளைக் காமுற்றேன்.

    (வி-ரை.) தோழவென்னும் விளி முன்னத்தாற் பெறப்பட்டது. கல்முகை - மலைமுழைஞ்சுமாம். ததும்புதல் - ஒலித்தல். பன்மலர்ச் சாரலென்றான், இயற்கைப் புணர்ச்சி பெற்றவிடம் அதுவாதலால். பெருந்தோள்: மகளிருக்குத் தோள் பெருத்தல் அழகு; குறுந். 71, வி-ரை. ஓரன்ன - ஒரு தன்மையையுடைய (தொல். நூன். 2, இளம்.); ஒத்த