(இ - ள்.) வரை கனக புயத்தினன் அம் மலர்க் காவில் விரி
மணல்மேல் வந்து இருந்தான் - பொன்மலைபோன்ற புயத்தினை யுடைய
மன்னன் அந்த மலர்ச்சோலையில் விரிந்து பரந்த மணல்மேல் வந்து
தங்கினான், விரை கரும் பூங்குழலாளும் திருமகனும் இருபாலும்
வீற்றிருந்தார் - மணம்பொருந்திய கரிய கூந்தலையுடைய மனைவியும்
அழகிய மகனும் இருபக்கத்தினும் வந்து தங்கினார்கள், செங் கதிரோன்
பொறான் எனப் போய் திரைக் கடலுள் சென்றனன் - சிவந்த
கதிர்களையுடைய கதிரவன் மன்னன் நிலை கண்டு மனம் பொறுக்கா
தவனாய்ச் செல்பவன்போலச் சென்று அலைகளையுடைய மேல்கடலில்
மறைந்தான், சென்ற அக் காலை உரைப்பனவும் விளைப்பனவும் அறிதும்
எனா முனிவனும் வந்து ஒளித்து இருந்தான் - கதிரவன் மறைந்த அந்த
நேரத்தில் அவர்கள் பேசுவனவற்றையும் செய்வன வற்றையும்
தெரிந்துகொள்வோம் என்று விசுவாமித்திமுனிவன் அங்கு வந்து
ஒளிந்துகொண்டிருந்தான்.

     சூரியன் தன் குலத்தரசன் இவ்வாறு இழிந்தநிலையடைந்தது காண
மனம் பொறாதவன்போல் மறைந்தான் என்பது குறிப்பு. அறிதும் - அறி :
பகுதி; தும் : விகுதி. இவ்விகுதி எதிர்காலங் காட்டிற்று. அறிவோம் என்பது
பொருள்.
                                                    (13)

 

766.	அக்காலத் தமைச்சரெலாம் அடல்வேந்தன் அடிபோற்றி    அரசே நீமீண் டெக்காலம் எழுந்தருள்வ தென்றுரைக்க ஆங்கவரை    இருகண் நோக்கி முக்காலங் களும்உணரும் முனிவனுக்கின் றியான்கொடுத்த    மூதூர் தன்னில் எக்கால மும்வருவ தில்லைஎன்றான் அமைச்சரெலாம்    ஏங்கி வீழ்ந்தார்.

       (இ - ள்.) அக் காலத்து அமைச்சர் எலாம் அடல் வேந்தன்
அடி போற்றி - அக்காலத்தில் அமைச்சர் எல்லோரும் வலிமை வாய்ந்த
மன்னனுடைய திருவடிகளை வணங்கி, அரசே நீ மீண்டு எக்காலம்
எழுந்தருள்வது என்று உரைக்க - அரசே! நீ மீளவும் எப்பொழுது
திரும்பி வருவாய் என்று கேட்க, ஆங்கு அவரை இரு கண் நோக்கி -
அங்கு அவர்களை மன்னன் தன் இரண்டு கண்களாலும் பார்த்து,
முக்காலங்களும் உணரும் முனிவனுக்கு இன்று யான் கொடுத்த மூதூர்
தன்னில் - மூன்று காலங்களையும் அறிந்து கூறவல்ல முனிவனுக்கு யான்
இன்று கொடுத்த பழமையான ஊரில், எக்காலமும் வருவது இல்லை
என்றான் - நான் எக்காலமும் வரமாட்டேன் என்றான்,
அமைச்சரெல்லாம் ஏங்கி வீழ்ந்தார் - மந்திரிகள் எல்லோரும்
ஏக்கங்கொண்டு கீழே விழுந்தனர்.

     அமைச்சர்களெல்லாரும் வணங்கினர் அரசன் பாதத்தை என்று
கொள்க. எக்காலம் எழுந்தருள்வதெனக் கேட்டவர் சிலரே எனக் கொள்க.
சத்தியகீர்த்தி முதலிய அறிவிற்சிறந்த அமைச்சர் இவ்வாறு கேளார்;
கேட்பின் வாய்மைக்கு மாறாகும் ஆதலின். அரிச்சந்திரன் நான் கொடுத்த
நகருக்கு