மதிவலோய் இதற்கு வாடி வருந்தலை என்று சொன்னான் - அறிவு
வல்லமையுடைய அமைச்சனே! இதற்கு நீ வாடி வருந்தவேண்டாம்'
என்று மன்னன் சொன்னான்.

     திருமாலும் பிரமனும் கடக்கமுடியாத விதிச்செயலை நாம் விலக்க
இயலுமோ? வருவது வரும்; இதற்கு வருந்தாதே!' என்று தேற்றினான்
மன்னன் என்க.
                                                    (68)

 

975.	என்னவே அமைச்சன் றேறி யிருந்தனன் இருக்க வேந்தன் முன்னமே உய்த்து வைத்த அரிசியை முறையி னீந்தான் இன்னமு தடுவ தற்கென் றெண்ணியே அமைச்சன் வீழ்ந்து பொன்னடி வணங்கி வாங்கிப் புல்லினிற் பொதிந்து கொண்டான்.

       (இ - ள்.) என்னவே அமைச்சன் தேறி இருந்தனன் - மன்னன்
இவ்வாறு கூறியவுடன் அமைச்சன் மனம் தேறி இருந்தான், இருக்க -
அவ்வாறு அமைச்சன் இருந்தபொழுது, முன்னமே உய்த்து வைத்த
அரிசியை முறையின் ஈந்தான் - முன்பு சேர்த்துவைத்திருந்த அரிசியை
மன்னன் முறைப்படி அமைச்சனுக்குக் கொடுத்தான், அமைச்சன் வீழ்ந்து
பொன்னடி வணங்கி - அமைச்சன் கீழே விழுந்து மன்னனுடைய பொன்
போன்ற மலரடிகளை வணங்கி, இன் அமுது அடுவதற்கென்று எண்ணியே
- இனிமையான உணவு சமைப்பதற்கு என்று எண்ணி, வாங்கிப் புல்லினிற்
பொதிந்து கொண்டான் - வாங்கிப் புல் கற்றையில் முடிந்துகொண்டான்.

     மன்னன் வாய்க்கரிசியை எடுத்து மந்திரியிடம் கொடுத்தான்;
அதனைப் புற்கற்றையின் வாங்கிப் பொதிந்துவைத்துக்கொண்டான்'
பின்னர்ச் சோறு சமைப்பதற்காக என்க.
                                                    (69)

 

976.	மண்டலத் திறைவ னுய்த்து வைத்தவாய்க் கரிசி தன்னைக் கொண்டுபோய்ச் சுரபிக் கீந்து கோமயத் துடனே வீழ்ந்த தண்டுலம் எடுத்துக் குத்திச் சமைத்தினி துதவ வச்சோ றுண்டவ னுறைந்தான் பின்னை உற்றவா றெடுத்து ரைப்பாம்.

     (இ - ள்.) மண்டலத்து இறைவன் உய்த்து வைத்த வாய்க் கரிசி
தன்னை - மாநிலத்தை ஆண்ட மன்னன் சேர்த்துவைத்துக் கொடுத்த
வாய்க்கரிசியை, கொண்டு போய்ச் சுரபிக்கு ஈந்து - கொண்டுபோய்ப்
பசுவுக்கு உண்ணக் கொடுத்து, கோமயத்துடனே வீழ்ந்த தண்டுலம்
எடுத்துக் குத்தி - சாணத்துடன் வீழ்ந்த அரிசியை எடுத்துக் குத்தி,
சமைத்து இனிது உதவ சோறு உண்டு - சமைத்து இனிதாகக் கொடுக்க
அச் சோற்றை உண்டு, அவன் உறைந்தான் - மன்னன் தங்கினான்,
பின்னை உற்றவாறு எடுத்து உரைப்பாம் - பிறகு நடந்த வற்றை எடுத்துச்
சொல்வாம்.

     மந்திரி வாய்க்கரிசியைக் கொண்டுபோய்ப் பசுவுக்குக் கொடுத்துப்
பின் சாணமாக வர, அதனைக் கழுவியெடுத்துக் குத்திச் சோறு சமைத்து
மன்னனும் தானும் உண்டு மகிழ்ந்திருந்தனர்.
                                                    (70)

                  காசி காண்டம் முற்றிற்று.