திவோதானன் என்னும் அசுரன் பொருட்டு இறைவன் ஓர் கால்
காசியை நீங்கினன் எனவும், அங்ஙனம் காஞ்சியில் ஓர் காலும் நீங்காமையின்
இடையறாக் காஞ்சி எனவும் கூறும்.

     காசியிற் சென்றங்கிறந்த வழியும் அங்ஙனமின்றிக் காஞ்சியை இருந்த
இடத்தே நினைத்த அளவிலும் முத்தியைக் குற்றமற உதவும் என்று கூறும்
அரிய நூற் பொருளை உறுதிபெற மதித்துச் சிந்தையில் குற்றந் தவிர்ந்த
முனிவர் தலைவராகிய வியாசர் மாணவராகிய முனிவர் பலரொடும்
எண்டிசையும் புகழ் பரவும் காஞ்சித் திருநகரை அடைந்தனன்.

     விளங்குகின்ற சிவகங்கை எனப்பெறும் தீர்த்தத்தில் மூழ்கித் தெய்வத்
தன்மை பரவிய ஒற்றைமா (ஏகாம்பரம்) வடியில் எழுந்தருளியுள்ள பகவனை
வழிபாடியற்றி மஞ்சள் நீர் நதிக்கரையின் பக்கத்தில் அருள் திகழ்கின்ற
மணிகண்டநாதப் பெருமான் தலத்திற்குத் தென் மேற்குத் திசையில் மெலிந்து
அடைதற்குரிய தகவொடும் சார்ந்தார் சார்பினான் தனைப்பதிட்டை செய்து,

     விதிப்படி பூசை செய்து விருப்பம் அமையத் துதி செய்யும் பொழுது
இளம்பிறையை அணிந்த சடாமுடியுடைய வரதன் மகிழ்ச்சி மேலிட்டுத்
திருக்காட்சி எதிரே தந்து ‘வேண்டும் வரம் யாது கூறுக’ என்றலும் முறுகி
வளர்ந்த பேரன்பு தங்கி முனிவரருள் மேலோன் வேண்டுவான்.