‘திரட்சியும் வெண்மையும் உடைய வளையினாய்! ஐம்பெரும்
பூதங்களும் அவற்றாலாய பொருள்களும் தீயிடைப்பட்ட பஞ்சைப்போல
அழிய விழி திறந்தருள் சிவந்த சடையினையுடைய பகவனாரொடும் பகைத்து
நின்றவர் யாவர் பிழைத்தவர் உளர்? உய்ந்தவர் ஒருவரும் இலர் நீ இதனை
அறிந்திலை போலும்.

     ‘பாம்பினது படத்தை ஒத்து மிகப் பரந்த அல்குலையுடையவளே!
அப்பேராற்றலனோடு போருக் கெழுதலால் உன்னுடைய நாயகனும் இறப்பான்,
இது சத்தியம்’ எனக் கூறினர் சங்கு சக்கர முதலிய கரந்து வந்த திருமால்.

கலிநிலைத் துறை

     அப்பொழுதோர் அசுரன் மயிர் சோர்ந் தவிழவும், சந்தனம் பூசிய
தோளிடையிட்ட மெல்லிய துகிலும், அரையில் உடுத்திய உடையும் நெகிழவும்,
வியர்வை ஒழுகவும், உந்துகின்ற பெருமூச்செறியவும், மேனி நடுக்குறவும்,
ஓடிவந்தெதிர் நின்று வாய் உலர நின்றின்னது வகுப்பான்.

     ‘தலைவீ! நின்னுடைய ஒப்பற்ற நாயகன் உயர்ந்த கயிலையில்
எழுந்தருளியுள்ள வண்டுகள் ஒலிக்கின்ற கொன்றை மலர் மாலையை
அணிந்த பெருமானை வலிதிற் போருக்கழைத்த மாத்திரையில் தேன்
பொருந்திய தாமரை மலர்போலுங் கரத்தினில் மழுப்படை தரித்த
பெருமான் நோக்கி அவனுடைய நிறைந்த கடலை ஒக்கும் பெரும்படைகள்
அனைத்தையும் நீறு படுத்தினன். அதன் பின்பு,